Celiakię powoduje nietolerancja glutenu. Schorzenie tego typu może być na początku ciężkie do prawidłowego zdiagnozowania, dlatego warto obserwować, czy dziecko nie ma objawów takich jak przewlekłe biegunki, drażliwość czy utrata łaknienia. Celiakia to wrodzona (i utrzymująca się całe życie) nietolerancja glutenu, czyli białka zawartego w pszenicy, jęczmieniu, życie i owsie. Zwana jest także chorobą trzewną. Występuje znacznie częściej w rodzinach, w których ktoś już na nią chorował i częściej dotyka dziewczynek. Celiakia nie jest tym samym, co przejściowa nietolerancja glutenu, która zdarza się u niemowląt na etapie rozszerzania diety i z której dziecko wyrasta. Chory na celiakię nigdy nie będzie mógł spożywać produktów zawierających gluten. Spis treści: Na czym polega celiakia? Objawy celiakii u niemowląt i małych dzieci Celiakia - objawy skórne Jaki jest przebieg celiakii? Jak rozpoznać celiakię - badania krwi, przeciwciała Jak leczyć celiakię? Czy można zapobiec celiakii? Na czym polega celiakia? Chorujące na celiakię dzieci muszą unikać glutenu – jego spożywanie powoduje uszkodzenie kosmków jelitowych w jelicie cienkim. A to z kolei prowadzi do zmniejszenia powierzchni, przez którą wchłaniane są składniki odżywcze. U dziecka rozwija się tzw. zespół złego wchłaniania. Objawy celiakii u niemowląt i małych dzieci Pełny obraz choroby trzewnej spotykamy najczęściej do końca drugiego roku życia. Objawia się drażliwością, utratą łaknienia i przewlekłą biegunką z oddawaniem jasnych, brzydko pachnących kupek (jedna bardzo obfita) zawierających tłuszcz. Chory maluch ma mniejszą masę ciała, a później jest niskiego wzrostu. U małych dzieci można też zauważyć zmniejszone napięcie mięśni (duży wzdęty brzuszek). Na śluzówkach jamy ustnej mogą pojawiać się owrzodzenia. Celiakia - objawy skórne Celiakia może także przybierać formę objawów skórnych zwanych chorobą Duhringa. Schorzenie tego typu jednak daje o sobie znać później niż standardowa odmiana celiakii: choroba Duhringa występują najczęściej między 14. a 40. rokiem życia. Prawdopodobieństwo wystąpienia celiakii w tej formie rośnie wprost proporcjonalnie do wieku. Objawy skórne sygnalizujące celiakię to przede wszystkim wysypka w postaci swędzących pęcherzyków, które pojawiają się na twarzy, głowie, a czasem na całym ciele. Jaki jest przebieg celiakii? U dzieci bywa nietypowy. Biegunka może nie występować, a charakterystyczny jest niedobór masy ciała, utrzymująca się i niepodlegająca leczeniu niedokrwistość z powodu niedoboru żelaza, które w tej chorobie bardzo się źle wchłania. Mogą też występować cechy niedoboru witaminy D. Jak rozpoznać celiakię - badania krwi, przeciwciała Pierwszym krokiem w rozpoznaniu celiakii jest skierowanie na badanie krwi na obecność przeciwciał przeciwgliadynowych, przeciwendomysialnych i innych. Aby ostatecznie ustalić lub wykluczyć rozpoznanie celiakii, wykonuje się ocenę mikroskopową śluzówki jelita cienkiego – wcześniej konieczna jest biopsja drogą endoskopową (zabieg ten jest bardzo bezpieczny). Jak leczyć celiakię? Chorego malucha powinien prowadzić gastroenterolog dziecięcy. Właściwa dieta opracowana specjalnie dla maluchów cierpiących na celiakię powinna opierać się na: wykluczeniu z diety wszystkich produktów zawierających pszenicę, żyto, jęczmień (niektóre dzieci tolerują niewielkie ilości owsa). W sklepach ze zdrową żywnością można kupić chleb, ciastka, herbatniki z mąki ziemniaczanej lub kukurydzianej. konsekwencji, bo nawrót choroby powodują nawet bardzo małe ilości glutenu. Mogą go zawierać także niektóre przetwory mięsne, np. parówki. regularnym podawaniu witamin, zwłaszcza A, D, E. Pod wpływem takiej diety objawy celiakii dość szybko się cofają. Poprawia się niedokrwistość, wypróżnienia normalizują się, dziecko zaczyna przybierać na wadze. Należy pamiętać, że nieleczona celiakia, oprócz wyniszczenia organizmu, może być przyczyną nowotworów w wieku dojrzałym. Czy można zapobiec celiakii? Raczej nie, ponieważ jest schorzeniem wynikającym w dużej mierze z uwarunkowań genetycznych, ale badania wykazały, że w niektórych przypadkach można zmniejszyć ryzyko celiakii dzięki wczesnemu wprowadzeniu do diety niewielkich ilości glutenu. Organizm malucha powoli będzie się do niego przyzwyczajać i nauczy się go tolerować. Wprowadź gluten do diety dziecka najwcześniej, gdy skończy cztery miesiące (ale nie później niż w 26. tygodniu życia). Zacznij podawać np. kaszę mannę lub inną kaszkę zbożową. Możesz dodawać ja też do zupy. Koniecznie w małych ilościach i uważnie obserwując reakcje organizmu dziecka. Zobacz też: Jak objawia się alergia na gluten? Co to jest nieceliakalna nadwrażliwość na gluten? Wkrótce koniec uczulenia na gluten? Coraz bliżej przełomu!Celiakia polega na nietolerancji glutenu – białka obecnego w nasionach pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa. Gdyby chorzy na celiakię nie mogli jeść tylko chleba i ciastek, sprawa byłaby prostsza. Problem w tym, że gluten jest także dodatkiem do pasztetów, parówek, jogurtów, lodów, cukierków, sosów, śmietanek w proszku i niektórych leków. Siniaki a celiakia - jakie jeszcze objawy daje ta choroba? / Zdjęcie: iStock Opublikowano: 15:27 Te siniaki robią się z niczego. Ciężko stwierdzić nawet kiedy i od czego. Po prostu wchodzisz pod prysznic i nagle widzisz, że twoje ciało zmienia kolor. Staje się kolorowe, trochę jak tęcza – wyjaśnia psychodietetyczka Dominika Musiałowska. Specjalistka w swoim wpisie na Instagramie zdradza, jaka choroba daje takie objawy. Siniaki, zmiany skórne, afty – objawy podstępnej chorobyCeliakia a siniakiDominika Musiałowska – kim jest? Siniaki, zmiany skórne, afty – objawy podstępnej choroby Dominika Musiałowska opublikowała na swoim profilu na Instagramie zdjęcie posiniaczonych nóg, bo – jak przyznała – ma nadzieję, że to komuś może pomóc. Na wstępie zaznaczyła, że taki wygląd nóg nie jest skutkiem przemocy domowej, a nieuleczalnej choroby. „Celiakia ma wiele różnych objawów. Należą do nich siniaki, zmiany skórne, afty, trądzik, zmiany hormonalne, problemy hormonalne, neurologiczne, psychiatryczne, osteoporoza” – wymieniła, dodając, że ta choroba jest także powiązana z insulinoopornością, problemami z gospodarką węglowodanową, anemią i licznymi niedoborami pokarmowymi. Psychodietetyczka wyznała, że ma zdiagnozowaną insulinooporność i celiakię. Pierwszą – jak pisze – można wyleczyć, drugiej wyleczyć się nie da. „Będzie z tobą już do końca życia” – dodaje. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Odporność Bloxin Żel do nosa w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność Estabiom Baby, Suplement diety, krople, 5 ml 28,39 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Celiakia a siniaki Musiałowska od ponad 10 lat stosuje dietę bezglutenową, ale – jak podkreśla – trudno jest zupełnie wyeliminować ten składnik, zawsze znajdzie się jakiś produkt, który będzie posiadał jego śladową ilość. „I potem są takie kwiatki jak moje piękne, obsiniaczone nogi, które niezbyt dobrze wyglądają w krótkich spodenkach lub sukienkach” – tłumaczy. Psychodietetyczka zaznacza, że siniaki robią się z niczego. „Ciężko stwierdzić nawet kiedy i od czego. Po prostu wchodzisz pod prysznic i nagle widzisz, że twoje ciało zmienia kolor” – pisze w swoim poście na Instagramie. „Są momenty, w których ciężko zaakceptować chorobę, w których czujesz totalną bezradność, opadasz z sił. I jest to absolutnie normalne! W każdej chorobie są momenty, w których czujemy różne emocje. I mamy do nich prawo!” – uspokaja. Ekspertka zaznacza, że celiakia to choroba genetyczna. Możemy zrobić badania, żeby potwierdzić, czy odziedziczyłyśmy ten gen po mamie. Nie oznacza to jednak, że na pewno zachorujemy. „Trzeba być czujnym i co jakiś czas oznaczać przeciwciała, żeby w razie czego w miarę szybko wyłapać początek choroby i działać szybciej niż choroba, która wyniszcza cały organizm” – pisze Musiałowska. Dominika Musiałowska – kim jest? Dominika Musiałowska jest psychodietetykiem, instruktorką sportową, pacjentką z insulinoopornością, Hashimoto, celiakią i PCOS. Jest również autorką popularnych książek i bloga na temat insulinooporności. W 2017 roku założyła Fundację „Insulinooporność – zdrowa dieta i zdrowe życie”, której jest prezesem. Celem fundacji jest szeroko rozumiana edukacja zdrowotna, zwiększenie świadomości zaburzenia, jakim jest insulinooporność, a także chorób współistniejących. W ramach fundacji organizowane są warsztaty dla pacjentów, szkolenia i konferencje dla specjalistów, treningi sportowe i spotkania integracyjne. Jej profil na Instagramie, na którym uczy jak żyć z insulinoopornością, obserwuje 14,5 tys. osób. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Marta Dragan Dziennikarka z wykształcenia i zamiłowania. Czyta, gada, pisze, testuje. Możliwość poznawania nowych ludzi uważa za największy atut swojej pracy. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Skórne objawy celiakii. Jeśli u kogoś pojawiają się na skórze zmiany przypominające opryszczkę, być może cierpi na tzw. skórną postać celiakii (tzw. chorobę Duhringa). Tę chorobę można podejrzewać, jeśli zmiany są zlokalizowane symetrycznie np. na obu łokciach, kolanach, pośladkach itd. Celiakia – przyczyny, objawy, leczenie. Dieta przy nietolerancji glutenu Pierwsze wzmianki na temat dzieci, u których pomimo obfitego karmienia, stwierdzono objawy niedożywienia, pojawiły się już ponad 2000 lat temu. Obecnie szacuje się, że na celiakię choruje około 1% populacji europejskiej. Czym jest celiakia i jak się objawia? Jak wygląda dieta w jej leczeniu? Celiakia – co to za choroba? Celiakia, inaczej choroba trzewna, to autoimmunologiczna choroba o podłożu genetycznym. Wbrew wielu przekonaniom jest chorobą trwającą całe życie, nie da się jej wyleczyć. Charakteryzuje się trwałą nietolerancją białka zapasowego zbóż – glutenu, obecnego w pszenicy, życie i jęczmieniu. W przypadku osób chorujących na celiakię gluten działa toksycznie, prowadząc do zaniku kosmków jelitowych jelita cienkiego, odpowiedzialnych za wchłanianie składników odżywczych. W następstwie obserwuje się występowanie szeregu objawów klinicznych. U kogo występuje celiakia? Czynniki ryzyka, grupy narażone na chorobę Teoretycznie choroba może ujawnić się w każdym wieku. Wykrywa się ją zarówno u małych dzieci, jak i u osób dorosłych. Dwa razy częściej celiakię rozpoznaje się u kobiet. Jak wynika z danych naukowych, choroba częściej występuje u osób równolegle cierpiących na: cukrzycę typu 1, autoimmunologiczne choroby tarczycy, zespół Downa, zespół Turnera, zespół Williamsa, niedobór całkowitego IgA. Wyższe ryzyko wystąpienia celiakii stwierdza się także u bliskich I stopnia, zwłaszcza jeśli współwystępują predyspozycje genetycznej, tj. obecność antygenów zgodności tkankowej HLA-DQ2 i/lub HLA-DQ8. Polecane dla Ciebie test, nietolerancja pokarmowa zł niedożywienie zł niedożywienie zł niedożywienie zł Postacie celiakii. Objawy i przebieg choroby trzewnej Celiakia może objawiać się z rozmaity sposób. Do niedawna sądzono, że podstawowym sygnałem jej obecności jest przewlekła biegunka i spadek masy ciała. Są to jednak objawy tzw. celiakii jawnej klasycznej, stwierdzanej głównie w przypadku małych dzieci, kobiet w ciąży czy osób starszych, występującej w zaledwie 10% diagnoz. U pozostałych 90%, objawy mogą być zupełnie niekojarzone z celiakią. Objawy celiakii: 1. jawnej, pełnoobjawowej: bóle i wzdęcia brzucha; powiększenie się obwodu brzucha; biegunka tłuszczowa lub wodnista, ale czasem zaparcie; zmniejszenie masy ciała; zaburzenia rozwoju, w tym niski wzrost; zmiany w usposobieniu (nadpobudliwość albo łatwa męczliwość, apatia, stany depresyjne); niedokrwistość z niedoboru żelaza niepoddająca się leczeniu farmakologicznemu; stałe uczucie zmęczenia 2. skąpoobjawowej: niespecyficzne, pozajelitowe, często pojedyncze objawy 3. utajonej: postać, w której stwierdza się obecność przeciwciał we krwi, ale brak zmian jelitowych i objawów choroby. Bywa, że z biegiem czasu postać ta zmienia się w pełno- albo skąpoobjawową. Interesującą z punktu widzenia klinicznego manifestacją nietolerancji glutenu jest choroba Duhringa, nazywana skórną postacią celiakii. W jej przebiegu obserwuje się zmiany takie jak: rumień, często swędzące grudki i pęcherzyki, pojawiające się zwłaszcza w okolicach kolan, łokci, kości krzyżowej, pośladków, łopatek, a także na twarzy i owłosionej skórze głowy. Diagnostyka celiakii Diagnostyka choroby trzewnej opiera się na skojarzeniu wyników badań zarówno serologicznych (badań z krwi), jak i histopatologicznych (biopsja jelita cienkiego) oraz klinicznych. W pierwszej kolejności lekarz pierwszego kontaktu powinien skierować pacjenta do gastroenterologa. Ten zleca wykonanie badań krwi polegających na oznaczeniu: przeciwciał przeciwko transglutaminazie tkankowej w klasie IgA (tTG IgA); całkowitego poziomu przeciwciał w klasie IgA. Jeśli u pacjenta stwierdza się niedobór przeciwciał w klasie IgA, równolegle należy wykonać badanie przeciwciał: przeciwko transglutaminazie tkankowej w klasie IgG (tTG IgG); przeciwko deaminowanym peptydom gliadyny w klasie IgG (DGP IgG). Dodatkowo, można jeszcze wykonać oznaczenie przeciwciał przeciwko endomysium (EmA IgA). Należy zwrócić uwagę, że brak oznaczonych przeciwciał nie wyklucza celiakii – część chorych ich nie wytwarza. I w drugą stronę – bywa, że ich obecność nie zawsze oznacza zmiany w jelicie cienkim i rozpoznanie choroby. W 2020 r. Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (ESPGHAN) opublikowało aktualne wytyczne dotyczące diagnostyki celiakii wśród dzieci. Na ich podstawie stwierdza się, że choroba może być prawidłowo rozpoznana bez wykonywania biopsji jelita cienkiego w sytuacji, gdy spełnione są dwa warunki: poziom przeciwciał tTG IgA musi przewyższać górną granicę normy laboratoryjnej przynajmniej 10 razy; w innej, niezależnej próbce krwi małego pacjenta musi wyjść pozytywny wynik przeciwciał EmA IgA. Specjaliści podkreślają równocześnie, że do prawidłowego postawienia diagnozy celiakii u dzieci nie jest potrzebna już obecność typowych objawów ani genów HLA DQ2/DQ8 – co wynika z faktu, że aktualnie wiadomo, jak skąpe lub nietypowe mogą być objawy celiakii. Leczenie celiakii – dieta bezglutenowa. Co jeść przy celiakii? Leczenie celiakii polega na stosowaniu do końca życia diety bezglutenowej. Ponieważ bezpośrednio po zdiagnozowaniu choroby, kosmki jelitowe pacjenta są zwykle mocno zniszczone, zaleca się, aby początkowo dieta bezglutenowa miała charakter łatwostrawny, tj. z wyłączeniem produktów wzdymających, kapustnych, owoców pestkowych, tłustych serów, śmietany, mięs, konserw oraz potraw smażonych. Często rekomenduje się równocześnie dietę bezmleczną bądź przynajmniej bezlaktozową. Gdy kosmki się zregenerują, dieta powinna zostać dostosowana do wieku i spełniać zasady normalnego, racjonalnego żywienia – jak dla ludzi zdrowych. Pacjent dalej może jeść np. makaron czy dania mączne, ale tylko na bazie surowców/produktów bezglutenowych. Produkty niezawierające glutenu: produkty zbożowe: zboża naturalnie bezglutenowe tj. ryż, kukurydza, gryka, proso, amarantus, quinoa, sorgo, tapioka; kasze ze zbóż naturalnych (np. kasza jaglana); mąki, płatki ryżowe, makarony i pieczywo oznaczone lub opisane jako bezglutenowe; mięso, ryby, jaja: świeże, nieprzetworzone mięso, ryby, jaja; wędliny oznaczone lub opisane jako bezglutenowe; mleko i przetwory: mleko świeże, UHT, zagęszczone, w proszku, kefir, maślanka, jogurt naturalny, twaróg naturalny, ser żółty; tłuszcze: masło, smalec, oleje roślinne, oliwa z oliwek, masło orzechowe; warzywa i owoce: wszystkie świeże, nieprzetworzone; cukier, słodycze: cukier, miód, syrop klonowy; ciastka, ciasta oznaczone lub opisane jako bezglutenowe; napoje: herbata i kawa naturalna, soki owocowe, wody mineralne, napary z ziół, czysty alkohol (wódka, rum), wino, piwo bezglutenowe; przyprawy: sól, pieprz ziarnisty, zioła, ocet winny, spirytusowy, jabłkowy, bezglutenowy sos sojowy; inne: bezglutenowy proszek do pieczenia, soda oczyszczona, drożdże. Za naturalnie bezglutenowe uważa się kukurydzę, ryż, ziemniaki, grykę, proso, amarantus, nasiona roślin strączkowych, mięso, warzywa, owoce, nabiał, jaja, tłuszcze i orzechy. Produkty zawierające gluten: produkty zbożowe: pszenica i wszystkie jej odmiany, tj. orkisz, samopsza, żyto, zwykły owies; mąki, makarony, kasze, wypieki, dania z wymienionych zbóż (w tym tradycyjne naleśniki, kopytka, pizza, bułka tarta); mięso, ryby, jaja: produkty i dania panierowane, przetwarzane z dodatkiem mąk zawierających gluten (np. pasztety); mleko i przetwory: napoje i desery mleczne z dodatkiem słodu jęczmiennego, płatków, otrębów zbożowych; warzywa i owoce: zasmażane, zagęszczane mąką; cukier, słodycze: wypieki na tradycyjnym proszku do pieczenia, na mąkach zawierających gluten; napoje: kawa zbożowa, kakao i kawa z dodatkiem kawy zbożowej, napoje owsiane i słodzone słodem jęczmiennym, napoje i „śmietanki” wegańskie, piwo; przyprawy: zwykły sos sojowy, zakwas z mąk zawierających gluten, prażona cebulka; inne: seitan, proszek do pieczenia, komunikanty i opłatki świąteczne. Uwaga na: chrupki i płatki kukurydziane, wędliny, parówki, konserwy mięsne oraz rybne, wyroby seropodobne, ser kubełkowy do sernika, majonez, olej z kiełków pszenicy, serki topione, jogurty i desery smakowe. Od 2016 roku wymagania dla oznakowania żywności bezglutenowej są regulowane przez przepisy rozporządzenia Komisji UE nr 828/2014 z dn. r. Na tej podstawie za produkt bezglutenowy uważa się produkt, który nie zawiera glutenu w ilości większej niż 20 mg/kg (20 ppm). Taki produkt powinien zostać opisany jako „bezglutenowy”, a także dodatkowo opatrzony licencjonowanym znakiem Przekreślonego Kłosa, co oznacza, że produkt jest regularnie badany, a jego zakład produkcyjny audytowany pod katem norm bezpieczeństwa przez zewnętrznych audytorów. Warto podkreślić, że w świetle przepisów prawa sformułowania „bez glutenu” czy „naturalnie bezglutenowy” nie oznaczają produktu bezglutenowego. Celiakia – konsekwencje zdrowotne i możliwe powikłania Nieleczona celiakia może prowadzić do rozwinięcia się wielu poważnych powikłań, w tym: zaburzeń wchłaniania: – zmiany kostne, w tym osteoporoza, – zaburzenia płodności, – wyższe ryzyko poronień, – niedobór masy ciała, niski wzrost u dzieci, – anemia z niedoboru żelaza oporna na leczenie preparatami tego pierwiastka, zaburzeń psychicznych (drażliwość, apatia, stany lękowe itp.), zaburzeń neurologicznych (ataksja, neuropatia obwodowa, epilepsja), - zwiększonego ryzyka współwystąpienia chorób o podłożu autoimmunologicznym (cukrzycy typu 1, chorób tarczycy, reumatoidalnego zapalenia stawów), - zwiększonego ryzyka zachorowania na choroby nowotworowe gardła, przełyku, jelita cienkiego. Celiakia a ciąża Jak już wcześniej wspomniano, niewłaściwie prowadzona celiakia może stać się przyczyną trudności w zajściu w ciążę. Niedokrwistość z niedoboru żelaza, obserwowana w przebiegu choroby, może także być powodem problemów z jej utrzymaniem. Z powodu anemii stwierdza się opóźniony wzrost płodu, wyższe ryzyko przedwczesnego porodu oraz powikłań okołoporodowych, jak również niedokrwistość u noworodka. Celiakia a nieceliakalna nadwrażliwość na gluten Nieceliakalna nadwrażliwość na gluten stanowi dosyć kontrowersyjne schorzenie, przypisywane jest ono chorym, u których wykluczono celiakię oraz alergię na pszenicę. W jej przebiegu stwierdza się występowanie zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak wzdęcia, bóle brzucha i biegunka, jak również nieprawidłowości spoza przewodu pokarmowego, tj. bóle głowy, stany depresyjne, bóle mięśni itp. Objawy te zwykle ustępują lub zanikają po wprowadzeniu diety bezglutenowej. Aktualnie diagnostyka nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten polega przede wszystkim na wykluczeniu celiakii i alergii na pszenicę oraz kolejno na wprowadzeniu diety bezglutenowej. Jeśli po takiej interwencji objawy ustąpią, a próba prowokacji spowoduje ich nawrót, choroba może zostać potwierdzona. Idealnie byłoby, gdyby prowokacje pokarmową przeprowadzić metodą podwójnej lub przynajmniej pojedynczej, ślepej próby. Częstość występowania nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten szacuje się na 0,5–0,6%, a szczyt zachorowania określa na czwartą i piątą dekadę życia. Chorobę sześciokrotnie razy częściej diagnozuje się ją w przypadku kobiet. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Grypa żołądkowa – przyczyny, objawy. Ile trwa, jak długo można zarażać? Grypa żołądkowa (grypa jelitowa, „jelitówka", nieżyt żołądkowo-jelitowy) to wirusowa infekcja układu pokarmowego, której towarzyszą przede wszystkim biegunka i wymioty. Jest wycieńczającym organizm schorzeniem i może potrwać kilka dnia. Niezwykle istotne jest, aby pacjent z grypą jelitową dbał o nawodnienie organizmu oraz przestrzegał kilku zasad związanych z lekkostrawną dietą. Co jeść podczas grypy jelitowej, jak dużo płynów podawać dziecku oraz które probiotyki wybrać, aby wspierać jelita w walce z infekcją? Szkorbut – przyczyny, objawy i zapobieganie Szkorbut – choć kojarzy się głównie z osadzonymi w odległej historii opowieściami o przygodach marynarzy – stanowi nadal istniejące schorzenie. Gnilec, czyli inaczej właśnie szkorbut, to wielonarządowa choroba związana z niedoborem lub zupełnym brakiem w organizmie kwasu askorbinowego. Warto wiedzieć, w jaki sposób można jej uniknąć, a także co zrobić w przypadku zdiagnozowania szkorbutu. Krwiomocz – przyczyny, objawy i leczenie Krwiomocz, czyli hematuria, jest to stwierdzenie w badaniu ogólnym moczu obecności erytrocytów, czyli krwinek czerwonych. Wyróżnia się dwa rodzaje krwiomoczu: mikrohematurię oraz makrohematurie. Przyczyny krwiomoczu mogą być różne. Część z nich jest jedynie tymczasowa i niegroźna, a inne stanowią zagrożenie dla zdrowia. Co zrobić, kiedy w moczu znajduje się krew, jak wygląda leczenie krwiomoczu i czy krwiomocz w ciąży jest groźny dla dziecka? Róża - choroba skóry. Przyczyny, objawy i leczenie Róża jest zakaźną chorobą skóry wywoływaną przez paciorkowce beta-hemolizujące. Nie należy jej mylić z różyczką, która jest inną jednostką chorobową. Róża to zapalenie skóry i tkanki podskórnej rozprzestrzeniające się wzdłuż naczyń chłonnych skóry (powierzchowne zapalenie naczyń chłonnych). Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie Tiki nerwowe to utrudniająca normalne funkcjonowanie przypadłość, która potrafi naprawdę uprzykrzyć życie dotkniętej nią osoby. Pozornie drobne i nieistotne odruchy, w wymiarze społecznym zadają ból obarczonej nimi osobie, ściągając nieprzychylną uwagę otoczenia, niezrozumienie i przyczepiając jej łatkę dziwaka. Zespół Touretta – objawy, przyczyny, leczenie Zespół Touretta to obciążająca społecznie przypadłość, która polega na niekontrolowanych tikach nerwowych, ale także werbalnych, jakie wykazuje dotknięty nią pacjent. Nieprzewidywalność tej choroby, a także nietypowość zachowań, które składają się na tiki, powoduje, że osoby z zespołem Touretta – pomimo, iż nie są upośledzone intelektualnie i mogą normalnie funkcjonować - mają problemy z adaptacją w społeczeństwie. Ból kręgosłupa lędźwiowego — przyczyny i leczenie Na ból kręgosłupa lędźwiowego przynajmniej raz w życiu uskarża się prawie każdy człowiek. Niestety zwykle tego typu dolegliwości odczuwane są znacznie częściej. Odcinek lędźwiowy to bolesne miejsce głównie u ludzi dorosłych, choć czasami ból mogą też odczuwać dzieci – jest on uporczywy, potrafi naprawdę uprzykrzyć życie i uniemożliwić normalne funkcjonowanie. Niekiedy jest tak silny, że powoduje fizyczne unieruchomienie pacjenta, czasami nawet na dłuższy czas. Zgryz przewieszony – jakie metody leczenia się stosuje? Zgryz przewieszony to wada zgryzu, której istotą jest mijanie się powierzchni żujących zębów bocznych górnych i dolnych. Wśród przyczyn tej wady zgryzu wymienia się między innymi asymetryczne poszerzenie szczęki, nieprawidłowe położenie zawiązków zębów czy czynniki genetyczne. Ważne jest podjęcie jak najszybszego leczenia. Terapia u dzieci może obejmować szlifowanie zębów, szeroko stosuje się terapię z wykorzystaniem aparatów ortodontycznych.
Celiakia - charakterystyka. Celiakia, to choroba trzewna, autoimmunologiczna o podłożu genetycznym, która może występować w kilku formach - pełnoobjawowej, ubogoobjawowej i latentnej. O ile tą pierwszą łatwo rozpoznać, to w pozostałych przypadkach, musimy zwracać uwagę na objawy nieco mniej charakterystyczne.
Aktualizacja: piątek, Kwiecień 8, 2022 - 01:02Opryszczkowate zapalenie skóry, choroba Duhringa objawy rozpoznanie leczenieOpryszczkowate zapalenie skóry inna nazwa choroba Duhringa jest przewlekłą, nawracającą chorobą skóry, której zewnętrzne objawy są podobne do klinicznego obrazu opryszczki pospolitej. Opryszczkowe zapalenie skóry charakteryzuje się polimorficzną, zgrupowaną wysypką i uczuciem pieczenia skóry. Po raz pierwszy opryszczkowate zapalenie skóry (dermatitis herpetiformis, DH) zostało opisane przez Louisa Dühringa w roku 1884. Choroba Duhringa zdjęcie:Choroba DuhringaEtiologia i patogeneza opryszczkowate zapalenie skóry nie zostały dokładnie ustalone. Ważne są nadwrażliwość na gluten (białko w zbożach) i celiakia. Nietolerancja glutenu objawy skórne choroba Duhringa: Nietolerancja glutenu objawy skórne Możliwe, że opryszczkowate zapalenie skóry występuje na tle zmian endokrynologicznych (ciąża, menopauza), limfogranulomatoza -chłoniak Hodgkina, choroba Hodgkina, ziarnica złośliwa, limfogranulomatoza, HL (od ang. Hodgkin’s lymphoma) , zatrucie , szczepienia, zmęczenie nerwowe i fizyczne. Zwiększona wrażliwość pacjentów z zapaleniem skóry Duhringa na jod sugeruje, że choroba występuje jako reakcja alergiczna na różne bodźce endogenne. Częste łączenie choroby Duhringa z chorobami onkologicznymi było powodem włączenia go do grupy dermatoz para-onkologicznych (paraneoplazji).Opryszczkowate zapalenie skóry występuje głównie między 25 a 55 rokiem życia. Występowanie choroby u dzieci w pierwszych miesiącach życia lub w podeszłym wieku jest niezwykle rzadkie. Opryszczkowate zapalenie skóry u dziecka:Opryszczkowate zapalenie skóry u dzieckaKobiety chorują rzadziej niż mężczyźni. Opryszczkowate zapalenie skóry na twarzy zdjęcie: Opryszczkowate zapalenie skóry na twarzyOpryszczkowate zapalenie skóry wysypka między pośladkami:Opryszczkowate zapalenie skóry krosty na pośladkachChoroby Duhringa charakteryzuje się rozległymi wysypkami na ciele o różnych rozmiarach i kształtach. Wysypki często wyglądają jak zgrupowane pęcherzyki i grudki, które znajdują się na obrzękowym tle. Choroba Duhringa wysypka zdjęcie: Choroba Duhringa Pęcherzyki i pęcherze z gęstą osłoną, przezroczystą lub przezroczystą krwawą wysypki w opryszczkowatym zapaleniu skóry jest różowo-czerwony. Pęcherzyki i bąbelki otwierają się po 3-4 dniach wraz z powstawaniem erozji, następnie na ich powierzchni tworzą się krwawe strupy. A po odrzuceniu skórki może pozostać plama pigmentu lub strefa depigmentacji na wysypka w chorobie Duhringa zlokalizowana jest na ramionach, kończynach górnych i dolnych, szczególnie w okolicy łokci i kolan, dotyczy to błony śluzowej; prawie nigdy nie dotyczy dłoni i z chorobą opryszczkowatym zapaleniem skóry doskwiera silny świąd włącznie z pieczeniem skóry i bolesnością Swędzenie może poprzedzać wysypkę lub pojawiać się w tym samym czasie, co chorobie Duhringa może też pojawić się bezsenność, osłabienie, gorączka. Może wystąpić zaburzenie stolca w postaci obfitych szarych zapalenie skóry rozpoznanieW ogólnej analizie krwi obserwuje się z reguły zwiększoną zawartość eozynofilii w chorobie Duhringa. W wyniku entropatii glutenowej może rozwinąć się niedokrwistość związana z brakiem żelaza lub kwasu foliowego. Zaleca się wykonanie następujących badań:Badanie biopsji skóry metodą bezpośredniej immunofluorescencji , która pozwala na identyfikację ziarnistych złogów Ig A w warstwie brodawkowatej skóry właściwej;Badanie cytologiczne płynu z pęcherza moczowego;Badanie histologiczne biopsji skóry;Badanie surowicy krwi (metoda ELISA).Diagnostyka instrumentalna nie jest wymagana. Zaleca się konsultację z gastroenrologiem w celu wykrycia enteropatii glutenowej, która u niektórych pacjentów wywołuje biegunkę tłuszczową. Choroby skórne na nogach opryszczkowate zapalenie skóry:Choroby skórne na nogach ZDJĘCIA =>> Choroba DuhringaOpryszczkowate zapalenie skóry leczenieLeczenie opryszczkowatego zapalenia skóry bez użycia leków polega na zastosowanie diety bezglutenowej (z wyłączeniem produktów z pszenicy, żyta, owsa, jęczmienia, prosa i innych zbóż, owoców morza bogatych w jod) jako ograniczenie stosowania soli leczeniu farmakologicznym stosuje się leki przeciwhistaminowe (leki przeciwalergiczne), terapię hormonalną (glikokortykosteroidy). Stosuje się również leczenie leczenia w każdym konkretnym przypadku, a także stosowane leki określa przede wszystkim ICD-10: - Zapalenie skóry - Zapalenie skóry opryszczkowateChoroba DuhringaOBJAWY Swędzenie skóry, Świąd skóry, Wysypka na skórze, PęcherzeKatalog chorób: Choroby skóryZOBACZ ZDJĘCIA CHORÓB SKÓRNYCH NA ...
niektóre choroby, w tym także zapalne choroby tarczycy i jelit (Hashimoto, celiakia, zapalenie jelit) nadmierna utrata krwi (np. na skutek wypadku, choroby lub utajonych krwawień) 3. Objawy niedoboru żelaza. Pierwszym objawem niedoboru żelaza jest bladość skóry. Dzieje się tak na skutek zmniejszenia stężenia hemoglobiny.
Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Objawy celiakii są bardzo zmienne. W przypadku ciężkiej choroby, podczas gdy w procesie patologicznym obejmował całą jelita cienkiego powoduje silne, odporne na leczenie, często nie są kompatybilne z życiem całkowitej zespołu złego wchłaniania pokarmu, w którym to często wtórny utrata wiele organów i układów. Występują także objawy jelitowe (obfite biegunki, polifonia itp.). W przeciwieństwie do tego pacjenci z ograniczonymi zmianami chorobowymi, w tym tylko z dwunastnicą i proksymalną szczupłą, mogą nie mieć objawów żołądkowo-jelitowych. Możliwe są tylko niedokrwistości, z powodu niedoboru żelaza i / lub kwasu foliowego, witaminy B12, a także objawów demineralizacji kości. Naturalny przebieg nieleczonej enteropatii glutenowej charakteryzuje się naprzemiennością okresów zaostrzeń i remisji. Choroba może wystąpić w okresie niemowlęcym, gdy zaczynają podawać produkty zawierające gluten. Jeśli leczenie nie jest rozpoczęte, objawy obserwuje się przez cały okres dzieciństwa, ale w okresie dojrzewania często zmniejszają się lub całkowicie zanikają. W ciągu 30-40 lat objawy choroby zwykle wznawiają się. U wielu pacjentów objawy choroby są praktycznie nieobecne, a diagnoza jest trudna, zanim osiągnie średnią lub nawet osoby starsze. Możliwości u dorosłych bezobjawowego przepływu enteropatii glutenowej potwierdzają badania morfologiczne biopsji i materiału chirurgicznego uzyskanego od pacjentów i ich krewnych. Najbardziej charakterystyczne objawy celiakii są następujące. Biegunka. Najczęstszym objawem enteropatii glutenowej, szczególnie w ciężkiej chorobie. Ze znacznym uszkodzeniem jelit, częste (do 10 lub więcej razy dziennie) i obfite stolce - wodniste lub półformalne, jasnobrązowy. Dość często kał zawiera pienistą lub maść (zawiera dużą ilość niestrawionego tłuszczu) o cuchnącym Często obserwowane z erozją glutenu i objawami uczucia wzdęcia, raspiraniya w jamie brzusznej, trudności w oddychaniu. Wzdęciom towarzyszy wytrącanie dużej ilości cuchnących gazów. U wielu pacjentów wzdęcia nie zmniejszają się nawet po wypróżnieniu. Objawy związane z rozwojem zespołu złego wchłaniania Utrata wagi. Utrata masy ciała jest tym bardziej wyraźna, im większe i cięższe jest uszkodzenie jelita cienkiego i nasilenie atrofii śluzówki. Mięśnie pacjentów są zanikowe, siła mięśni jest znacznie zmniejszona. Skóra jest sucha, turgor i jego elastyczność są znacznie zmniejszone. Palce przypominają "podudzia", paznokcie - "zegarek ze szkła". Spadkowi masy ciała towarzyszy wyraźna słabość, szybkie wzrostu i rozwoju fizycznego u dzieci. Wraz z rozwojem objawów klinicznych we wczesnym dzieciństwie obserwuje się znaczne opóźnienie w rozwoju dzieci, rozwoju fizycznym i metabolizmu białka. Naruszenie podziału i wchłaniania białek w jelicie prowadzi do znaczących zaburzeń metabolizmu białek, co objawia się utratą masy ciała, atrofią mięśni, spadkiem całkowitej zawartości białka i albuminy we krwi. W przypadku ciężkiej hipoproteinemii może występować obrzęk hipoproteinemiczny, czasem metabolizmu lipidów. Naruszenie wchłaniania tłuszczu prowadzi do obniżenia zawartości cholesterolu, trójglicerydów, lipoprotein we krwi i objawia się utratą wagi, zanikaniem tłuszczu podskórnego, pojawieniem się metabolizmu węglowodanów. Naruszenie podziału i wchłaniania węglowodanów objawia się tendencją do obniżania poziomu glukozy we krwi; czasami hipoglikemia ma objawy kliniczne: pocenie się, kołatanie serca, ból głowy, metabolizmu wapnia. Zaburzenie wchłaniania wapnia w jelicie cienkim, któremu towarzyszy jednocześnie naruszenie wchłaniania witaminy D, prowadzi do znaczących zaburzeń metabolizmu wapnia i układu kostno-stawowego. U pacjentów zmniejsza się zawartość wapnia we krwi, dochodzi do przełomu w tkance kostnej, rozwija się osteoporoza (jej rozwój jest wspierany przez nadczynność gruczołów przytarczyc w odpowiedzi na hipokalcemię). Klinicznie, zmiany te przejawiają się bólami w kościach, szczególnie w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, klatce piersiowej, kościach miednicy, patologicznym (tj. Powstającym bez urazu) złamaniach kości. W przypadku ciężkiej hipokalcemii mogą wystąpić drgawki, które są promowane przez często obserwowany niedobór Rozwój niedokrwistości jest spowodowany naruszeniem wchłaniania żelaza w jelicie, zmniejszeniem jego zawartości we krwi (niedokrwistość z niedoboru żelaza). Wraz z tym zaburzenia wchłaniania witaminy B 12, która przejawia się w klinice 12 -scarce anemii. Możliwy rozwój wieloczynnikowej niedokrwistości wywołanej jednoczesnym niedoborem witaminy B 12 i zapadnięcie gruczołów dokrewnych. Dysfunkcje hormonalne rozwijają się w ciężkiej enteropatii glutenowej i wyraźnym zespole złego wchłaniania. Niewydolność nadnerczy przejawia wyraźne osłabienie, zabarwienie skóry i błon śluzowych (kozhapriobretaet szarawo-brązowy, jasnobrązowy odcień ilibronzovy), zawroty głowy i niedociśnienie tętnicze, obniżenie zawartości sodu we krwi, chloru, gruczołów płciowych objawia się u mężczyzn przez zmniejszenie siły działania, zmniejszenie nasilenia drugorzędowych cech płciowych, atrofię jąder; u kobiet niedobór lub brak miesiączki. Być może rozwój niedoczynności tarczycy w związku z naruszeniem wchłaniania w jelitach jodu. Niewystarczająca czynność tarczycy pojawia pasty twarzy, dreszcze, zwiększenie masy ciała, bradykardia, zaparcia, chrypka, ospałość, zaburzenia pamięci, utrata włosów, suchość skóry, zmniejszenie T krwi 3, T 4. W rzadkich przypadkach możliwy jest rozwój cukrzycy autoimmunologicznej. Polyhypovitaminosis. Naruszenie wchłaniania witamin prowadzi do rozwoju objawów hipowitaminozy. Brak witaminy A objawia się suchą skórą, zmniejszoną ostrością wzroku (szczególnie w półmroku); brak witaminy B 12 - niedokrwistość makrocytowa; witamina C - zwiększone krwawienie, krwotok skóry, krwawienie z dziąseł, wyraźne ogólne osłabienie. Niedobór witaminy B prowadzi do rozwoju obwodowej polineuropatii (redukcja odruchów ścięgnistych, wrażliwość w dalszych częściach kończyn), uczucie parestezji, drętwienie nóg). Klęska układu nerwowego jest pogarszana przez niedobór witamin B 6, B 12, B 2, PP. Przy niedoborze witaminy B 2 rozwija się kątowe zapalenie jamy ustnej, witamina K - innych narządów układu pokarmowego. Podczas badania jamy ustnej obserwuje się zapalenie języka (język szkarłatno-czerwony, pęknięty, brodawki wygładzone), wargi wyschnięte, popękane. Brzuch jest obrzęknięty, powiększony objętościowo (z powodu wzdęć), wraz z rozwojem ciężkiej hipoproteinemii może wystąpić pojawienie się wodobrzusza. U niektórych pacjentów wątroba jest powiększana (rzadki objaw), a ultradźwięki określają jej rozproszone mięśnia sercowego. U pacjentów z chorobą trzewną rozwijać zawał Duchenne'a, która charakteryzuje się występowaniem duszności i kołatania serca, zwłaszcza podczas wysiłku, małe wydłużenie lewej granicy serca, bezdźwięcznych tonów serca, spadkiem załamka T w formy enteropatii glutenowej (celiakia): W zależności od charakterystyki przebiegu klinicznego rozróżnić: typowa forma - charakteryzująca się typowymi objawami i rozwojem choroby we wczesnym dzieciństwie;wymazana forma - charakteryzuje się przewagą w obrazie klinicznym objawów pozajelitowych (niedokrwistość, osteoporoza itp.).forma utajona - charakteryzuje się niskim nasileniem objawów klinicznych, przepływem subklinicznym i objawia się po raz pierwszy u dorosłych lub nawet w starszym wieku.[1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12], [13], [14] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
Objawy zmian skórnych u psa. Zmiany skórne u psa mogą mieć różny wygląd. W początkowych stadiach chorób skóry objawiają się zazwyczaj w formie zaczerwienienia, niewielkich krostek, wyprysków, nadżerek i ropnych wysięków. U psa z problemami skórnymi dojść może także do wypadania sierści prowadzącego do powstawania
Celiakia, czyli trwała nietolerancja glutenu, jest chorobą o podłożu immunologicznym. Ze względu na bardzo zróżnicowane objawy (od problemów gastrycznych, przez anemię czy afty, nawet po poronienia) jedynie 5% chorych ma świadomość jej obecności [1]. Skąd bierze się celiakia, jak jeszcze się objawia i jak ją zdiagnozować i leczyć? Spis treści Przyczyny celiakii Objawy celiakii Kto jest szczególnie narażony na celiakię? Diagnostyka celiakii Dlaczego lepiej nie rozpoczynać od badania krwi? Leczenie celiakii – dieta bezglutenowa Celiakia – na czym polega? Przyczyny choroby Do wystąpienia celiakii potrzebne są 3 czynniki: określone geny (DQ2,2 DQ2,5 DQ8), gluten, aktywator choroby ( ciąża, przewlekły stres, spadek odporności czy inna choroba, np. choroba Hashimoto). Jest to zatem choroba o podłożu genetycznym. Ma również podłoże immunologiczne – u osób z celiakią występuje nieprawidłowa reakcja organizmu na dostarczony gluten. Pod jego wpływem dochodzi do degradacji kosmków jelitowych. To małe wypustki obecne w jelicie, które zwiększają jego chłonną powierzchnię. Zniszczone nie mogą prawidłowo pełnić swojej funkcji, co powoduje problemy z wchłanianiem substancji z pożywienia i leków. W konsekwencji pojawiają się liczne niedobory, niedożywienie, a stosowane leki często nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Objawy celiakii są bardzo różnorodne Celiakia kojarzona jest przede wszystkim z objawami ze strony układu pokarmowego – bólami brzucha, biegunkami, wzdęciami etc. Mogą wystąpić, jednak pełnoobjawowa (jawna) postać choroby dotyczy ok. 10% chorych [2] Jak celiakia objawia się więc najczęściej? W sposób nieoczywisty, np.: anemią, aftami, zmęczeniem, spadkiem nastroju, problemami skórnymi, wypadaniem włosów, spadkiem libido, problemami z płodnością czy poronieniami, u dzieci również problemami ze wzrostem i przybieraniem na wadze czy kłopotami z nauką. Mówi się nawet, że każdy ma inną celiakię. Warto zdawać sobie sprawę, że celiakia może czasami nie dawać widocznych objawów, w ukryciu prowadząc do degradacji kosmków w jelitach. Kto jest szczególnie narażony na celiakię? Europejskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia (ESPGHAN) rekomenduje wykonanie badania w kierunku celiakii nie tylko u osób z możliwymi objawami choroby. Zwraca ponadto uwagę, że choroba często współwystępuje u osób z zapaleniem tarczycy, młodzieńczym zapaleniem stawów czy cukrzycą typu 1 [3]. Choroby autoimmunologiczne nierzadko bowiem pojawiają się razem. ESPGHAN zaleca diagnostykę pod kątem celiakii też u krewnych pierwszego stopnia osoby chorej na celiakię [3] – rodziców, dzieci i rodzeństwa. Celiakia jest chorobą dziedziczną, więc może zostać przekazana potomstwu. Warto ponadto wiedzieć, że celiakia wcale nie jest chorobą wieku dziecięcego. Źródła naukowe wskazują, że: „obecnie 60% nowo rozpoznawanych przypadków celiakii dotyczy osób dorosłych (szczyt zachorowań przypada na 3. i 4. dekadę życia), spośród których 15–20% ma ponad 60 lat [4]”. Celiakia – diagnostyka krok po kroku Ze względu na genetyczne podłoże choroby diagnostykę dobrze zacząć od badania DNA (badanie genów DQ2,2 DQ2,5 i DQ8 w podjednostce α i β). To jedyne badanie, które umożliwia niemal w 100% wykluczenie choroby – brak genów oznacza, że na celiakię nie można zachorować ani teraz, ani w przyszłości. Gdy predyspozycje genetyczne są obecne, wskazane jest wykonanie badań krwi (serologicznych): całkowitego poziomu IgA oraz przeciwciał anty-tTG, EMA i anty-DGP (u dzieci poniżej 2. roku życia). Przy niedoborze IgA wykonuje się też badanie przeciwciał w klasie IgG. Dlaczego lepiej nie rozpoczynać od badań krwi? Po pierwsze: wskazują tylko aktywną formę choroby w danym momencie i mogą nie wskazać jej bardzo wczesnego etapu. Po drugie: może się zdarzyć, ze dana osoba w ogóle nie wytwarza przeciwciał, a mimo to celiakia jest obecna. Po trzecie: u osób przyjmujących leki immunosupresyjne wynik może wyjść fałszywy. Po czwarte: aby uzyskać wiarygodny wynik, trzeba przez minimum kilka tygodni być na diecie bezglutenowej. Trzecim badaniem stosowanym w diagnostyce celiakii jest biopsja jelita, która wskazuje na stan kosmków jelitowych. Coraz częściej biopsji jelita można jednak uniknąć – w sytuacji, gdy zarówno badanie genetyczne, jak i badania serologiczne wskażą na aktywną celiakię. Leczenie celiakii – dieta bezglutenowa Gdy celiakia zostanie zdiagnozowana, konieczne jest całkowite wyeliminowanie glutenu. Dieta bezglutenowa musi być przestrzegana przez całe życie, ponieważ osobom z celiakią szkodzi nawet minimalna ilość tej substancji. Najlepiej rozpocząć jej stosowanie pod okiem dietetyka, aby zapewnić swojemu organizmowi wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Po eliminacji glutenu stan jelit zacznie stopniowo się poprawiać (u dzieci następuje to szybciej), a z czasem substancje z jedzenia i leków zaczną się wchłaniać. Dzięki temu objawy ustąpią, a stan zdrowia znacznie się poprawi. Zobacz też: Dieta bezglutenowa a choroba Hashimoto Źródła: [1] M. Pawlaczyk, S. Milewska, A. Rokowska-Waluch, K. Korzeniowska, Leczenie dietetyczne w celiakii i opryszczkowatym zapaleniu skóry, „Farmacja Współczesna” 2012, 5, s. 10. [2] [3] Nowe wytyczne diagnostyki celiakii wg Europejskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (ESPGHAN), oprac. A. Rybak, „Standardy Medyczne Pediatria” 2012, 9. [4] D. Satora, K. Bochen, A. Prystupa, J. Pietraszek-Mamcarz, J. Mosiewicz, J. Schabows¬ki, Celiakia – choroba nie tylko dziecięca, „Family Medicine & Primary Care Review” 2011, 13, 1, s. 91. Autor: | Zdjęcie: Prudencio Alvarez / Ten artykuł jest chroniony prawami autorskimi. Niedopuszczalne jest zwielokrotnianie, modyfikowanie, publiczne odtwarzanie i / lub udostępnianie Serwisu, jego części, materiałów w nim zamieszczonych i / lub ich części, za wyjątkiem przypadków wskazanych w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.
Jak celiakia może objawiać się na skórze? Choroby Duhringa objawia się zmianami skórnymi, które przypominają te występujące w opryszczce. Są to pęcherzyki, grudki znajdujące się na rumieniowatych plamach. Lokalizują się w okolicy stawów łokciowych (najczęstsza lokalizacja) i kolanowych, na karku, w okolicy międzyłopatkowej, krzyżowej i pośladkowej. Typowe jest symetryczne rozmieszczenie (np. na obu kolanach, obu łokciach). Zmiany są bardzo swędzące, dlatego często na typowe zmiany nakładają się strupy i przeczosy, czyli podłużne rany po drapaniu się. Polecamy: Niebezpieczna opryszczka Jakie czynniki zaostrzają zmiany skórne? Zmiany mogą być nasilane przez miesiączkę, ciążę i inne zmiany hormonalne. Często pierwszy rzut zmian skórnych występuje właśnie w ciąży. Innym bardzo zaostrzającym czynnikiem jest jod. Zmiany nasila przebywanie nad morzem oraz spożywanie produktów bogatych w jod, na przykład owoców morza. Często na tę chorobę zapadają osoby z rodzin, w których występuje celiakia. Na co cierpią osoby z chorobą Duhringa? Zmianom skórnym na ogół nie towarzyszą objawy ze strony przewodu pokarmowego. Tylko co dziesiąty chory zgłasza różnie nasilone objawy ze strony przewodu pokarmowego. Chorobie Duhringa mogą towarzyszyć niespecyficzne objawy celiakii świadczące o złym wchłanianiu się pożywienia – niedokrwistość oporna na leczenie, niska masa ciała, osłabienie, obniżenie nastroju, zaburzenia budowy szkliwa i inne. Jak rozpoznać celiakię objawiającą się jedynie na skórze? Diagnostyka jest podobna do tej wykonywanej w celiakii. Wykonuje się oznaczenie przeciwciał antyendomyzjalnych (EmA) i przeciw transglutaminazie tkankowej (tTG) oraz biopsję jelita cienkiego. W śluzówce jelita cienkiego najczęściej obserwuje się zmiany takiej jak w celiakii – zanik kosmków jelitowych. Dodatkowo badana jest skóra. Wykonuje się biopsję pozbawionej zmian skóry, najczęściej z okolicy pośladkowej. Podobnie jak w celiakii jedyną metodą leczenia jest ścisła dieta bezglutenowa, która powoduje ustąpienie zmian skórnych, ale co ważniejsze - również tych w śluzówce jelita. Chorzy powinni również unikać ekspozycji na jod i ograniczyć jego spożycie, pamiętając jednak, że pierwiastek ten jest niezbędny do prawidłowej funkcji tarczycy. Dodatkowo w leczeniu zmian skórnych stosuje się farmakoterapię avlosulfonem lub sulfasalzyną. Zobacz też: Z którymi chorobami można pomylić celiakię? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Skórne objawy HIV. Powszechne w przebiegu zakażenia HIV są objawy na skórze i błonach śluzowych. U zakażonych nierzadko rozwijają się owrzodzenia jamy ustnej, przełyku, narządów płciowych lub odbytu. Typowym objawem jest czerwona, plamkowato-grudkowata wysypka, podobna do zmian skórnych rozwijających się w przebiegu różyczki
Pytanie nadesłane do redakcji W jakim wieku może wystąpić celiakia? Odpowiedziała lek. med. Magdalena Przybylska-Feluś Oddział Kliniczny Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii Szpital Uniwersytecki w Krakowie Celiakia (choroba trzewna) jest genetycznie uwarunkowaną enteropatią zapalną jelita cienkiego wywołaną trwałą nietolerancją glutenu. Objawy celiakii obejmują bóle brzucha, wzdęcia, biegunki, zaburzenia wzrostu oraz objawy wynikające z zaburzonego wchłaniania składników pokarmowych (niedokrwistość, osteopenia, osteoporoza). Obecne mogą być także objawy pozajelitowe, jak depresja, bóle kostno-stawowe, niepowodzenia położnicze. Może się zdarzyć, że objawy jelitowe są nieobecne lub są słabo wyrażone. Szacuje się, że około 1% populacji cierpi na tę chorobę. Choroba do niedawna była postrzegana jako pediatryczna, ale jak się okazuje z celiakii się nie wyrasta. Możliwe jest także rozpoznanie celiakii w wieku dorosłym i nawet podeszłym. W porównaniu z dziećmi u dorosłych mogą dominować objawy pozajelitowe, co może odpowiadać za trudności diagnostyczne. Proszę pamiętać, że bez glutenu nie ma celiakii. Gluten to białko zawarte w popularnych zbożach – pszenicy, życie, jęczmieniu i do naszej diety jest wprowadzany pomiędzy 4. a 6. miesiącem życia. W czasie wprowadzania glutenu do diety wskazane jest kontynuowanie karmienia piersią (jeśli nie istnieją przeciwwskazania do takiego odżywiania). W opublikowanej w tym roku pracy Kochhar i wsp. na temat różnic w objawach celiakii pomiędzy dziećmi a dorosłymi, najmłodszy pacjent z celiakią miał 1 rok, najstarszy zaś 73 lata. U dorosłych chorobę trzewną rozpoznajemy na podstawie objawów, obecności przeciwciał (przeciwko endomysium i/lub przeciwko transglutaminazie), typowych zmianach histopatologicznych w błonie śluzowej dwunastnicy i poprawie po włączeniu diety bezglutenowej. U dzieci możliwa jest diagnoza bez pobierania wycinków z dwunastnicy. Jak dotąd jedyną skuteczną metodą leczenia jest ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej. Piśmiennictwo: Freeman Chopra A., Clandinin Thomson A.: Recent advances in celiac disease. World J. Gastroenterol. 2011; 17(18): 2259–2272. Kochhar R., Jain K., Thapa B. I wsp.: Clinical presentation of celiac disease among pediatric compared to adolescent and adult patients. Objawy kiły to nie tylko zmiany skórne, ale i towarzyszące im objawy ogólne, które występują równolegle do zmian skórnych lub mogą je poprzedzać. Do objawów ogólnych kiły należą: ból gardła, ból głowy, gorączka, utrata łaknienia oraz masy ciała, złe samopoczucie, podrażnienie lub zapalenie opon mózgowych. Celiakia to choroba, w wyniku której dochodzi do zaniku kosmków jelitowych oraz poważnych zaburzeń czynności układu pokarmowego. Obecnie cierpi na nią ok. 1% populacji europejskiej. Niestety zachorowalność na celiakię z roku na rok jest coraz większa. Jak rozpoznać ją u siebie lub też jakie badania wykonać w celu jej potwierdzenia? Wskazówki w artykule. Objawy celiakii Objawy rozwijają się stopniowo. Początkowo występują wzdęcia brzucha, kurczenie, przelewania, a także wiatry. Następnie ujawniają się te, związane z niewłaściwym wchłanianiem, czyli biegunki, zwykłe i tłuszczowe, niedokrwistość czy utrata masy ciała. Może wystąpić także zatrzymanie, czy też zaburzenie miesiączkowania, a nawet impotencja czy niepłodność. Dodatkowo wyróżnia się krwawienia, osteopenię czy patologiczne złamania kostne. Chorzy doświadczają niekiedy zaniku mięśni (atrofia), jak również osłabienie ich siły i kurcze. Bardzo często jednym z symptomów są także uczucie ciągłego zmęczenia i osłabienia, a nawet depresja. Skórne objawy celiakii Wśród skórnych objawów celiakii można wymienić zapalenia skóry, czy wybroczyny, a także afty i obrzęki. Problemy skórne występujące przy dolegliwości, mogą sugerować chorobę Dühringa, czyli postać skórną celiakii. Pojawiają się wówczas zmiany pęcherzyki, grudki czy rumień, które zwykle są swędzące. W następstwie drapania powstają niestety blizny. Najczęściej zmiany te pojawiają się na plecach, kolanach, łokciach, pośladkach czy w okolicy kości krzyżowej, a także na twarzy. Symptomy te najczęściej nasilają się po spożyciu żywności zawierającej gluten. Neurologiczne objawy celiakii Wśród neurologicznych objawów celiakii można wymienić padaczkę czy neuropatię. Często występuje także ataksja. Może pojawić się także pogorszenie koordynacji ruchowej kończyn, w szczególności górnych. Niestety bardzo często osoby chore dotyka również uszkodzenie nerwów obwodowych. Ukazuje się to średnio u 8–10% pacjentów. Dodatkowo wyróżnić tu można symptomy takie jak: drżenia mięśni, zaburzenia mowy i osłabienie odruchów Badania na celiakię Podejrzewając u siebie wystąpienie celiakii, warto wykonać kilka niezbędnych badań. Jednym z nich jest badanie histopatologiczne błony śluzowej jelita cienkiego. Pozwoli to na analizę kosmków jelitowych oraz ich struktury, a co najważniejsze zweryfikowanie ich obecności. Ponadto zaleca się wykonanie badań biochemicznych na obecność swoistych przeciwciał przeciw gliadynie (związkowi, z którego składa się gluten), w surowicy krwi. Metodą skuteczniejszą jest test przeciw specyficznej tkankowej transglutaminazie, a dokładniej polega to na oznaczeniu ilości specyficznych przeciwciał IgA. W badaniach krwi niepokojąca może być zwiększona liczba płytek krwi, a także leukopenia czy hiperalbulinemia oraz niskie stężenie niektórych pierwiastków ( sód, potas, cynk, miedź), jak i witaminy B12 i kwasu foliowego. Skutecznym i nowatorskim rozwiązaniem jest również wykonanie badań genetycznych, mających na celu oznaczenie genów z grupy HLA (dokładniej mówiąc HLA-DQ2 oraz HLA-DQ8). Testy te są nieinwazyjne, a także bardzo komfortowe, z tego względu, iż można wykonać je w zaciszu domowym. Obecnie powstaje coraz więcej firm oferujących takie badania. Dzięki temu można uniknąć długich kolejek u lekarzy, a wynik praktycznie w 100% potwierdza lub wyklucza chorobę. Podsumowując celiakia jest chorobą o niespecyficznych objawach, dotykającą wielu różnych układów w organizmie. O jej wystąpieniu może świadczyć zarówno depresja, jak i zmiany powstające na skórze kolan, łokci, pośladków czy pleców. Nieleczona przypadłość rozwija się, prowadząc do uszkodzeń nerwów obwodowych, padaczek, a nawet osteopenii i w efekcie osteoporozy. Warto po zauważeniu jakichkolwiek objawów, wykonać niezbędne badania, by potwierdzić lub wykluczyć chorobę. Ze względu na powszechność produktów bezglutenowych, jakość życia takich pacjentów nie zmienia się i mogą spożywać wszystkie rodzaje produktów, jednak bez obecności glutenu w ich składzie. Literatura: J. Gawęcki: „Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu.”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2012. M. Jarosz: „Praktyczny Podręcznik Dietetyki”, Instytut Żywności i Żywienia, Warszawa, 2011. H. Ciborowska, A. Rudnicka: „Dietetyka. Żywienie Chorego i Zdrowego Człowieka.”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2009. Objawy celiakii – skórne, neurologiczne. Jakie badania na celiakię? - Oddano 9 głosy. Ewentualne objawy w większości przypadków pojawiają się od 1 do 3 tygodni od chwili zakażenia. Najważniejsze objawy chlamydiozy to: objawy dyzuryczne (ból lub pieczenie podczas oddawania moczu), ból w okolicy podbrzusza, upławy z pochwy ( chlamydia pochwy ), wydzielina z penisa, zapalenie cewki moczowej; ból u kobiet – odczuwany Strona główna Zdrowie Gastrologia Nietypowe objawy celiakii u dorosłych Celiakia charakteryzuje się trwałą, genetycznie uwarunkowaną nietolerancją glutenu, białka zapasowego pszenicy, żyta, jęczmienia, owsa. Wielu chorych nie wie, że celiakia jest przyczyną ich dolegliwości, ponieważ często daje objawy, które można przypisać innym schorzeniom. Spis treściNietypowe objawy celiakiiCeliakia czy alergia na gluten?Celiakia - diagnostykaCeliakia - jak żyć bez glutenu [wideo] Szacuje się, że celiakia, zwana też chorobą trzewną, dotyka co setnego Polaka. U chorych na celiakię spożywanie produktów zawierających gluten wywołuje stan zapalny. Prowadzi on do zniszczenia kosmków jelita cienkiego - maleńkich wypustek pokrywających błonę śluzową, których zadaniem jest wchłanianie składników to nie schorzenie wieku dziecięcego, które mija po kilku latach stosowania diety bezglutenowej. Tak jak inne choroby autoimmunologiczne, u których podłoża leżą zaburzenia pracy układu odpornościowego, towarzyszy choremu przez całe życie. U osób, które mają do niej predyspozycje genetyczne, może ujawnić się w każdym wieku. Jednak najczęściej jest rozpoznawana pomiędzy 30. a 50. rokiem życia, dwa razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Nietypowe objawy celiakii Kiedyś uważano, że charakterystycznymi symptomami choroby są biegunki i chudnięcie. Tymczasem celiakia daje także objawy ze strony skóry oraz układów nerwowego, krwiotwórczego, moczowo-płciowego i mięśniowo-szkieletowego. W pełnoobjawowej postaci choroby trzewnej (zwykle występuje u dzieci, kobiet w ciąży, osób po 65. roku życia) pojawiają się bóle brzucha, wzdęcia, nawracające afty, osłabienie mięśni, zmiana usposobienia oraz niedobory związane z niedostatecznym wchłanianiem składników pokarmowych (np. żelaza, witaminy B12, wapnia).U większości chorych objawy celiakii są jednak trudne do skojarzenia z układem pokarmowym. Są to np.: obniżona płodność, nieustanne uczucie zmęczenia, uporczywe bóle głowy, bóle stawów i mięśni, opryszczkowate zapalenie skóry. Celiakia miewa też postać utajoną, przebiegającą bezobjawowo, która w każdej chwili może się ujawnić. Nie ma specyfiku, który można zapisać chorym na celiakię. Zdrowie przywróci im tylko dieta bezglutenowa. Trzeba jej pilnować przez całe życie, ponieważ celiakia, czyli nietolerancja glutenu, nigdy nie mija. A nieprzestrzeganie diety niszczy jelito cienkie i prowadzi do niedożywienia. Celiakia czy alergia na gluten? Objawy zbliżone do celiakii pojawiają się także w przypadku nadwrażliwości lub uczulenia na gluten. Alergia, czyli uczulenie na gluten, występuje natychmiast, maksymalnie po 2–3 dniach. Chorobę sygnalizują wymioty, biegunka, pokrzywka, wodnisty katar, skurcz oskrzeli. Reakcje mogą być bardzo gwałtowne (anafilaksja). Nadwrażliwość na gluten dotyczy głównie osób dorosłych. Dominują objawy gastryczne: wzdęcia, bóle brzucha, biegunki. Mogą też wystąpić ból głowy, stawów, mięśni. Symptomy pojawiają się szybko, jak przy alergii. Chorobę można rozpoznać po wykluczeniu alergii na gluten i celiakii oraz poprawie samopoczucia po wyłączeniu z diety glutenu. Celiakia - diagnostyka Do zdiagnozowania celiakii konieczne są badania serologiczne krwi, które umożliwiają wykrycie charakterystycznych dla niej przeciwciał: IgA EmA, IgA tTG i GAF. Potrzebna jest też biopsja jelita cienkiego, oceniająca stopień zaniku kosmków. Chorobę rozpoznaje się, gdy stwierdza się zanik kosmków, obecność jednego z przeciwciał oraz poprawę samopoczucia po przejściu na dietę bezglutenową. W niektórych przypadkach przeprowadza się także testy genetyczne. Jeśli brak jest genów HLA DQ2 lub/i DQ8, na 99 proc. można wykluczyć tę chorobę. Ale ich obecność wcale nie musi o niej świadczyć. Występują u ok. 30 proc. populacji, a choroba rozwija się tylko u 1 proc. Powikłania celiakii Gdy celiakia nie jest leczona, mogą pojawić się powikłania: zaburzenia wchłaniania: przedwczesna osteoporoza, obniżenie płodności, poronienia, niska masa urodzeniowa noworodków, niedowaga i niski wzrost u dzieci, anemia; zaburzenia psychiczne: np. drażliwość, apatia, niecierpliwość, czasami także stany depresyjne; zaburzenia neurologiczne: pogorszenie koordynacji ruchów kończyn (zwłaszcza górnych), osłabienie mięśni, padaczka; wzrost ryzyka raka gardła, raka przełyku, raka jelita cienkiego, chłoniaki. Celiakia - jak żyć bez glutenu [wideo] miesięcznik "Zdrowie" Jolanta Dyjecińska - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: Piotr Jakub Pniewski, koordynator ds. gastroenterologii i endoskopii, Centrum Medyczne Enel-Med Rozwiąż test o zdrowiu Więcej z działu Gastrologia SIBO to zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego. Objawy tego zaburzenia wpływają nie tylko na jelita, ale również na skórę. Rozwój bakterii w jelitach może wpłynąć na stan zapalny skóry i produkcję sebum. Stwierdzono związek między SIBO a chorobami skórnymi, takimi jak trądzik różowaty czy AZS. Wypełnij ankietę i- Բопсиሕω аգιсрուծ щαх
- Оμጅπሤψизу озεդиз
- ጎէየዲцομቶ унт зովաሙ
- Οշ локтуռикαг
- Оξостሥноչև ζሎ οնишεпрецу
- Фиցո ը ኽлощикእ фопофюфяфխ
- Ιχяпироվу лիջи иւևслተзէ
- Оц щоσխмիዤо
Celiakia u dorosłych jest chorobą, która może się objawiać: bolesnymi wzdęciami, zmianami samopoczucia (nadmierną pobudliwością lub apatią), stanami depresyjnymi, anemią, stałym zmęczeniem. Mogą też wystąpić przy celiakii objawy neurologiczne jak ataki epilepsji czy neuropatia. Ponadto istnieje zależność między celiakią a
.