fot. Adobe Stock, YURII MASLAK Denerwowałam się. Do tego stopnia, że Mundek kazał mi zostać w domu i sam zawiózł mojego kota do weterynarza. Kiedy z nim wrócił, byłam zdenerwowana i zapłakana. – Inga, czemu ty płaczesz? Przecież jest okej! Dostał antybiotyk i wyzdrowieje! To tylko infekcja. Kochanie! – Mundek przestraszył się moich łez i natychmiast mnie przytulił. Co jednak miałam mu powiedzieć? Że tak naprawdę nie chodzi o Platona, tylko o Irka? Że wtedy, pięć lat temu, to też miała być „tylko infekcja”. Irek też obiecywał, że wszystko będzie dobrze, dadzą mu antybiotyk i wróci do domu przed weekendem. Nie wrócił nigdy. Zmarł na zapalenie opon mózgowych, a ja zostałam trzydziestodwuletnią wdową. Miesiąc później byłaby nasza druga rocznica ślubu… Nie chciałam jednak mówić o tym Mundkowi Poznałam go prawie pięć lat po śmierci męża, w jakimś sensie odbudowałam już swoje życie. Oczywiście, powiedziałam mu, że owdowiałam, ale nie zgłębialiśmy tematu. Tak naprawdę jednak wciąż targały mną wątpliwości, czy powinnam wchodzić w nowy związek. Czułam się, jakbym w jakimś sensie zdradzała Irka. Przecież był miłością mojego życia… Znaliśmy się siedem lat, nim wzięliśmy ślub, wiedzieliśmy o sobie wszystko. Jego rodzina przyjęła mnie serdecznie, jeździliśmy z jego siostrą i szwagrem na kajaki, mówiłam do jego matki „mamo” jeszcze przed ślubem. To miało być na zawsze. Kiedy wydarzył się dramat, przetrwałam tylko dzięki Joasi, mojej szwagierce, i rodzicom Irka. Sami przeżyli tragedię, ale zajęli się mną z niezwykłą wręcz troską i miłością. Szwagierka posłała mi zimne spojrzenie – Jesteś teraz naszą córką – mówiła teściowa. – Zawsze będziemy rodziną. A potem wszystko tak nagle i okropnie się skończyło. To była pierwsza rocznica śmierci Irka. Wciąż byłam w żałobie, chociaż nie nosiłam się wyłącznie na czarno. Po prostu wkładałam ciemne, stonowane ubrania, nie nosiłam biżuterii, nie malowałam się. Nie, żeby coś zamanifestować, tylko po prostu nie widziałam w tym sensu. Straciłam miłość mojego życia, po co miałam się stroić? Teściowie zamówili mszę z okazji rocznicy śmierci syna, oczywiście poszłam do kościoła. Kiedy usiadłam w pierwszej ławce, teściowa ścisnęła moją dłoń, teść się uśmiechnął. Tylko Joasia posłała mi zimne spojrzenie. Po mszy mieliśmy iść do restauracji przy kościele. Zostałam dwa kroki za teściami i zobaczyłam obok siebie szwagierkę. – Cześć, Joasia – rzuciłam, a ona nie zareagowała, tylko przyspieszyła kroku. Przez cały obiad nie wiedziałam, o co jej chodziło, aż w końcu przy pożegnaniu zapytałam o to wprost. – O nic – ostentacyjnie na mnie nie patrzyła. – Nie przejmuj się mną, po prostu straciłam brata i wciąż jestem w żałobie. A tobie ładnie w różowym. – Słucham? – nie zrozumiałam tej uwagi. – Widziałam cię – wreszcie spojrzała mi w oczy. Twardo i z pogardą. – Przedwczoraj. W centrum handlowym. Ja cię nie oceniam, Inga, to twoje życie. Ale nie oczekuj, że będę twoją przyjaciółką. Zrozumiałam, o co jej chodziło. Nie tylko o różowy, a właściwie liliowy szal, który musiała zobaczyć na moich ramionach. Dała mi też do zrozumienia, że widziała o wiele więcej. Próbowałam jej wyjaśnić, że mężczyzna, z którym jadłam lody, to tylko stary znajomy, który był w mieście i chciał się ze mną zobaczyć. Jego żona, też moja koleżanka, przekazała przez niego zaległy prezent świąteczny – właśnie ten nieszczęsny jasnofioletowy szal. Musiała pamiętać, że kiedyś lubiłam tę tonację kolorystyczną. Usiedliśmy w cukierni, kupiliśmy lody, zrobiło mi się zimno, ale nie chciałam wkładać kurtki, więc narzuciłam na ramiona ten szal. Najwyraźniej dokładnie wtedy przechodziła tamtędy Joasia, zobaczyła mnie, znajomego i wyciągnęła wnioski, które nie miały nic wspólnego z rzeczywistością. Próbowałam wytłumaczyć jej, że źle to wszystko zinterpretowała, ale ona wiedziała lepiej. – Rób, co chcesz, Inga – wycedziła, wychodząc. – Tylko, proszę cię, nie udawaj zrozpaczonej wdowy przed moimi rodzicami. Oni autentycznie opłakują Irka. To zabolało. To „autentycznie”. Jakbym ja udawała ból po jego stracie! Na szczęście szwagierka nie powiedziała o niczym rodzicom. Byłam pewna, że chciała chronić ich, nie mnie. Zobaczyłam ją dopiero rok później. Wciąż traktowała mnie chłodno i to się już nigdy nie zmieniło. Zupełnie jakby te kilka sekund, kiedy widziała mnie na lodach z obcym mężczyzną, w kolorowym szalu na ramionach, było jakimś niepodważalnym dowodem na to, że nie kochałam jej brata. To jednak utwierdziło mnie w przekonaniu, że nikt z rodziny Irka nigdy nie zaakceptuje mojego nowego związku. Nie, żebym go planowała. Skąd! Właściwie to byłam pewna, że już nigdy nikogo nie pokocham. Joasia tak bardzo się myliła, sądząc, że „zapomniałam” o Ireneuszu… Myśl o mężu każdego dnia była pierwszą, z jaką się budziłam, i ostatnią, z jaką zasypiałam. Ciągle miałam w sypialnie nasze wspólne zdjęcia, wciąż „rozmawiałam” o nim z Platonem, którego mąż uwielbiał. Ale spotkałam Mundka i coś się zmieniło. To nie było żadne zakochanie, miłość od pierwszego wejrzenia, nic z tych rzeczy. Raczej powolne, stopniowe poznawanie się i przekonywanie, że mogę na niego liczyć. Jak choćby z tym kotem i weterynarzem. Mundek był opoką, na której mogłam się oprzeć, a Bóg mi świadkiem, że wciąż z trudem stałam na własnych nogach. Wiedziałam, że chcę z nim być Że już nie chcę być sama, że potrzebuję móc się w kogoś wtulić i mieć świadomość, że jestem dla tego kogoś najważniejsza. Potrzebowałam Mundka i z każdym dniem odkrywałam, że coraz bardziej go kocham. Mimo to, kiedy nadszedł dzień rocznicy śmierci Ireneusza, powiedziałam Mundkowi, że muszę iść sama na mszę. Oczywiście to zrozumiał, ale widziałam, że trochę go to odsunięcie zraniło. – Chodzi o rodzinę mojego zmarłego męża – wyjaśniłam. – Zawsze byli dla mnie naprawdę dobrzy, opiekowali się mną. Wiem, że gdybym przyszła z tobą, toby ich zabolało. – A co będzie za rok? – zapytał cicho. – A za dwa? Nigdy im o mnie nie powiesz? To było trudne pytanie, ale nie miałam siły na nie odpowiadać. Poprosiłam, żeby to zrozumiał, nie drążył i – jak to on – wspierał mnie tak, jak tego potrzebowałam. Tradycyjnie już, po mszy był obiad w restauracji. Joasia i jej mąż przybyli z nowo narodzonym dzieckiem, teściowa opowiadała o rasowym psie, którego już z mężem oglądali i chcieli kupić. Przy stole nie zabrakło żartów i uśmiechów. Pomyślałam wtedy, że to nie fair Oni mieli prawo do życia po śmierci Irka, a ja nie? Joasia wyszła za mąż i urodziła dziecko, teściowie opowiadali o pracach w ogrodzie i ekscytowali się rodowodowym szczeniaczkiem, a ja… musiałam udawać, że wciąż stoję w miejscu. W domu czekał na mnie kochający mężczyzna, z którym byłam szczęśliwa i spokojna, ale nie mogłam tego powiedzieć na głos. Musiałam udawać, że wciąż jestem samotna i załamana. Czy to było w porządku? Po powrocie do domu podjęłam decyzję. Miałam rok na to, by się ujawnić i nie zaszokować rodziny Irka tym, że się z kimś związałam. Powiedziałam mu, że chcę, by na kolejną mszę poszedł ze mną. Ale nie musiałam czekać roku, bo teściowie wyprawiali złote gody. Zostałam zaproszona. – Bardzo dziękuję, ale nie wiem, czy będę mogła przyjść… – powiedziałam do teściowej przez telefon. – Chodzi o to, że nie wiesz, czy możesz przyjść ze swoim towarzyszem? – zapytała, a mnie zupełnie zatkało. – Ingusiu, ja wiem, że ty kogoś masz. Nie, nikt mi nie powiedział, ale jestem starą kobietą i znam życie. Widuję cię raz na rok i zawsze byłaś cieniem samej siebie, a ostatnio rozkwitłaś. Masz rumieńce, uśmiechasz się, przestałaś obskubywać skórki przy paznokciach do krwi. Widziałam też twoje nowe kolczyki i wiem, że sama byś ich sobie nie kupiła, bo po śmierci Irka przez cztery lata chodziłaś w tych samych i nie dbałaś o takie rzeczy. To prezent od niego, prawda? Od tego twojego kogoś? Nie wiem dlaczego, ale się rozpłakałam od tych jej słów. Powiedziałam, że tak, jestem w związku, ale nie chcę nikogo kłuć tym w oczy. Od słowa do słowa powiedziałam o zajściu z Joasią sprzed kilku lat. – Porozmawiam z nią – obiecała teściowa. – Ona też musi to zrozumieć. Ja wiem tyle, że straciłam syna, to prawda, ale ty jesteś dla mnie jak córka i masz wszelkie prawo żyć normalnie. Więc, jeśli tylko chcesz, przyjdź ze swoim nowym towarzyszem życia. Zostawiam ci tę decyzję, to zależy tylko od ciebie. A po chwili dodała: – Tylko, proszę, nie przynoście kwiatów, bo potem nie mam co z nimi robić. Roześmiałam się, ocierając łzy, i obiecałam, że nie przyniesiemy ze sobą żadnych kwiatów. Czytaj także:„Bycie babcią mnie przerażało, chciałam się odmłodzić. Przez głupie wygładzanie zmarszczek trafiłam na ostry dyżur”„Moja dziewczyna była zazdrosna, bo za dużo czasu spędzałem z eksżoną. Podłożyła jej świnię i naraziła zdrowie mojego syna”„Córka chciała, żebym z nią mieszkała, ale chodziło jej tylko o pieniądze. Zabierała moją emeryturę, żeby mieć na wakacje”

14 udziałów Udostępnij Tweetnij Przypinka Czy czujesz, że nienawidzisz swojego męża? Szukasz porady, jak przestać się tak czuć i małżeństwo wróciło na właściwe tory? Jeśli tak, to najpierw musisz sobie przyznać, że panował nad swoimi emocjami. Trudno to przyznać. Ten przewodnik pomoże Ci wyjść z tej sytuacji. Jednak zanim przejdziemy dalej, ważne jest, abyś zapoznał się z tą radą. Skoncentruj się na tym, co możesz zrobić, aby coś poprawić, a także na tym, co może zrobić twój współmałżonek. Ten sposób myślenia wymaga dużo pokory, ale okaże się niezwykle pomocny. Po dwudziestce zawsze czułam urazę do moich chłopaków za to, że nigdy nie zapewniali takiego poziomu uczucia, jakiego szukałam. Nie trzeba dodawać, że te relacje zawsze kończyły się dość szybko. Powtarzał się ten sam schemat – i wydawało się, że to się nigdy nie zmieni. Aż zamiast skupiać się na nich całej winy, zacząłem badać, jak mogę być lepszym partnerem. Wtedy dowiedziałem się o ważnym fragmencie męskiej psychologii, który ma ogromny wpływ na to, jak mężczyźni postrzegają swoich romantycznych partnerów. Nazywało się to „instynktem bohatera”. Kiedy wyzwalany jest ten pierwotny sposób myślenia, umysł mężczyzny zalewa poczucie wzmocnienia i celowości. Naturalnie zaczyna czuć się bardziej przywiązany do kobiety, która sprawia, że tak się czuje. Kiedy nauczyłem się, jak aktywować ten potężny psychologiczny wyzwalacz, moje relacje stały się o wiele bardziej satysfakcjonujące (kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak to zrobiłem). Naprawdę wierzę, że nauka jak uwolnić męski „instynkt bohatera” to jedna z najlepszych rzeczy, które możesz zrobić, aby poprawić związek. Poniższy przewodnik zawiera jeszcze więcej pomysłów. Czy naprawdę nienawidzisz swojego męża? Niestety, jest całkiem pewne, że w niektórych momentach naszego małżeństwa będziemy czuć się tak, jakbyśmy nienawidzili naszych mężów. To naturalne, ponieważ spędzasz z kimś tak dużo czasu. Życie z kimś i tak może być naprawdę trudne, więc jeśli dodasz do tego presję związaną z małżeństwem, możesz czuć się ograniczonym i zirytowanym. Jednak przez większość czasu nienawiść, której myślisz, że doświadczasz, jest w rzeczywistości kolejną emocją maskującą się. Jeśli naprawdę nienawidzisz swojego męża, nie byłoby cię tutaj, czytając to, już byś go zostawił i ruszył dalej. Nie próbuję umniejszać tego, jak się czujesz, ale może to być coś innego niż nienawiść, nawet jeśli możesz pomyśleć, że czujesz to samo. Wiele emocji sprawia, że czujemy się podobni do nienawiści, ale to nie jest nienawiść. Zapytam cię, czy kiedykolwiek naprawdę i naprawdę kogoś nienawidziłeś? Jeśli nie, mogę pokazać ci, jakie to uczucie. Nie możesz otoczyć się tej osoby, nawet na minutę dłużej, ponieważ boisz się, że nie będziesz w stanie kontrolować swojego uczucia złości wobec niej. Nienawiść to surowa i niebezpieczna emocja. Jestem cicho przekonany, że jeśli nie poczujesz do niego płonącej wściekłości i nie życzysz mu źle, to prawdopodobnie tak naprawdę go nie nienawidzisz. To dobra wiadomość, ponieważ wtedy wszystko, co musisz zrobić, to dowiedzieć się, jakie emocje do niego czujesz i dlaczego próbuje się maskować nienawiścią. Jeśli po przeczytaniu powyższego nadal myślisz, że naprawdę nienawidzisz naszego męża, zajmiemy się tym w pełni w dalszej części artykułu, ale chcę, abyś był otwarty na to, o czym zamierzam mówić. Czas dowiedzieć się, co powoduje, że odczuwasz tę nienawiść do współmałżonka. Wspomniałem teraz, że ukrywanie się pod zewnętrzną nienawiścią jest prawdopodobnie głębszym i mniej intensywnym zbiorem emocji. czas dowiedzieć się, czym one są. To wymaga, abyś był naprawdę szczery i otwarty na siebie, swoje emocje i małżeństwo. Czego czujesz, że tracisz coś w swoim małżeństwie? Co naprawdę złości cię w twoim mężu? W większości przypadków nie będziesz nienawidzić całego pakietu, ale część męża będzie cię denerwować. Zanim będziesz mogła cokolwiek zrobić, by nad tym popracować, musisz ustalić, co sprawia, że ukrywasz się przed mężem. Podam Ci kilka przykładów sytuacji, w których poczułbyś, że nienawidzisz swojego męża. Na przykład, czy to sprawia, że czujesz się zła, że twój mąż nie ciągnie za siebie w życiu domowym? Czy oczekuje, że będziesz myć, sprzątać i opiekować się dziećmi? Jeśli jest to ciągłe zachowanie twojego męża, zaczniesz czuć do niego urazę. Z biegiem czasu ta ciągła uraza narasta, a młodzieńcze przekształca się w nienawiść. Inny przykład może wskazywać, że twój mąż zrobił coś, co cię zdenerwował, a ty się zabrać pracę z twojego rodzinnego miasta bez wcześniejszej rozmowy z tobą, albo mógł kupić nowy samochód, gdy są finanse lub są napięte. Wszystko, co zrobił bez wcześniejszej rozmowy z tobą, może sprawić, że poczujesz się niesprawiedliwie i złość. Jeszcze raz, jeśli nie przepracujesz od razu, możesz trzymać się tego gniewu i myślisz, że zamieni się w nienawiść. Możesz być również zainteresowany in: 3 proste sposoby, aby dowiedzieć się, czy on cię zdradza Jednym z najczęstszych powodów, dla których nienawidzisz swojego męża, jest to, że czujesz, że on cię zaniedbuje. Po miesiącu miodowym o małżeństwie, intymność niestety ma tendencję do zanikania lub umierania. Jeśli twoja intymność w ogóle nie zostanie trafiona, to będziesz szczęśliwcami. Ale w większości małżeństw jest to hit, a to może okażą się bardzo trudne do zniesienia dla ludzi. Być może masz wrażenie, że twój mąż nie zaspokaja twoich potrzeb fizycznych. Będziesz czuł się sfrustrowany. Z czasem ta frustracja narośnie i pomyślisz, że szybko przerodziła się w nienawiść. Czy po przeczytaniu powyższych przykładów jest coś szczególnie trudnego w swoim partnerze? Czy jest coś istotnego, czego brakuje? w twoim związku? Jeśli tak, to prawdopodobnie jest to powód, dla którego czujesz, że nienawidzisz swojego męża. Zasadniczo, jeśli jesteś zła, sfrustrowana lub zdenerwowana na męża, ale nie radzisz sobie z tym w czasie, zostanie to zepchnięte do wewnątrz. Wtedy to, co kiedyś było rozsądną emocją w reakcji na coś, ugotuje się i zamieni w nienawiść. Może być naprawdę trudno określić, na czym polega rzeczywisty problem, ponieważ został on zatracony w uczuciu nienawiści. Nie spiesz się, próbując dowiedzieć się, na czym polega problem, nie spiesz się. Może ci się przydać ponowne prześledzenie kroków i śledzenie, kiedy byliście ze sobą zadowoleni. Co się stało i kiedy to wszystko się zmieniło? Dzięki temu dowiesz się również, jak długo się czułeś, tak jak to robisz. Jeśli samodzielna praca nad czymś sprawia Ci trudność, może się okazać, że warto porozmawiać z kimś o tym. Zalecałbym tylko rozmowę z kimś, komu ufasz swojemu życiu, lub profesjonalnym terapeutą. Kiedy przepracowujesz swoje emocje, musisz pozwolić sobie na otwartość i szczerość, więc nie możesz po prostu porozmawiać o tym z jedną ze swoich przyjaciółek. Dlaczego czujesz się tak twój mąż cię brzydzi? Uczucie wstrętu jest naprawdę okropne i może sprawić, że poczujesz fizyczną odrazę ze strony partnera. Oczywiście, jeśli zrobili coś złego, na przykład cię oszukali, masz pełne prawo czuć to zniesmaczenie, ale jeśli nie zrobili nic innego oprócz bycia sobą, to może być naprawdę zagubione, dlaczego tak się czujesz. sposób. Prosta odpowiedź jest taka, że twój mąż naprawdę zacznie cię obrzydzać tylko wtedy, gdy będziesz się przez niego drażnić. Będziesz zniesmaczony, jeśli stłumisz w sobie złość, którą do niego czujesz. Z czasem zaczniesz zdawać sobie sprawę, że każda jego drobna rzecz wywołuje w tobie obrzydzenie. Teidiosynkrazje, które kiedyś przyciągnęły cię do niego i sprawiły, że pokochałeś go jeszcze bardziej, doprowadzą cię do szaleństwa. Zrozumiesz, że nie chcesz już, aby cię dotykał lub okazywał jakiekolwiek uczucia, nawet jeśli to, na co jesteś zły, to fakt, że nie jesteś już ze sobą fizycznie intymny. Jeśli spróbuje cię dotknąć lub pocałować, możesz się oderwać. Jeśli nie zajmiesz się tym problemem od razu, możesz dojść do punktu, w którym będzie cię tak obrzydzać, że nie będziesz mógł nawet z nim rozmawiać ani na niego patrzeć. Jednak możesz to naprawić. Nie myśl, że na zawsze będziesz wściekły na sposób, w jaki je lub na to, że jest neurotyczny z powodu wyglądu jego włosów. Ponownie nauczysz się pokochać te indywidualne i dziwaczne nawyki, ale musisz działać szybko. Jak możesz iść naprzód, kiedy czujesz, że twój mąż cię obrzydza? Będziemy rozmawiać później, jak możesz iść naprzód, kiedy czujesz, że nienawidzisz swojego męża. Najpierw jednak zajmiemy się uczuciem obrzydzenia, jakie do niego masz. Mimo że te dwie rzeczy mogą się zderzać, nadal są dwiema oddzielnymi rzeczami i można je traktować inaczej. Naprawienie faktu, że twój mąż brzydzi cię, jest prawdopodobnie znacznie łatwiejszym zadaniem, ponieważ nienawiść do męża jest znacznie głębiej zakorzenioną kwestią. Więc proszę, spójrz na pięć poniższych kroków, jak radzić sobie z zniesmaczeniem ze strony współmałżonka. Wiedz, że to zupełnie normalne, gdy ktoś cię irytuje, z kim spędzasz tyle czasu. Wszystkie pary są irytujące, nawet te, które wydają się tak zakochane i szczęśliwe. Faktem jest, że jeśli spędzasz z kimś wystarczająco dużo czasu, w końcu ci nie myśl, że jesteś jedyną parą, która kiedykolwiek ma problemy, i nie czuj się winna, że jesteś tak poirytowany przez swojego partnera. To, czego doświadczasz, jest całkowicie normalne i jeśli mi nie wierzysz, może zapytaj swoją dziewczynę, co myślą o swoich partnerach, ale upewnij się, że możesz im ufać, że jesteś szczery. Spróbuj zacząć dostrzegać pozytywy zamiast negatywy. Jeśli wszystko, co robi twój mąż, powoduje wrzenie krwi, to czas spróbować i zacząć skupiać się na tym, co nadal w nim kochasz. Oczywiście może to być niezwykle trudne, zwłaszcza jeśli jesteś prawie w punkcie, w którym nie możesz już nawet na niego patrzeć. Musisz jednak skupić się na tym, co w nim cenisz, a nie na tym, co sprawia, że czujesz się przez niego odpychany. Być może nawet jeśli nienawidzisz tego, jak siada co wieczór przed telewizorem, wiesz, że jest naprawdę niesamowitym ojcem dla twoich dzieci. Albo fakt, że naprawdę cię to denerwuje, jak negatywny może być rano, ale zawsze będzie cię wspierał. Chcę, żebyś dopasował każdą negatywną rzecz, jaką myślisz o swoim partnerze, z pozytywną. Wszystko, co tutaj robisz, to skupianie się na pozytywach, ale będzie to miało ogromny wpływ na twoje nastawienie do niego. Z biegiem czasu możesz zdać sobie sprawę, że masz do niego mniej negatywnych uczuć. Poświęć trochę czasu. Czas wolny sprawia, że serce staje się silniejsze, a także możesz naprawdę potrzebować przerwy! Jeśli czujesz się przytłoczony tą sytuacją, dobrym pomysłem może być usunięcie się na chwilę. Nie ma potrzeby dawać partnerowi do zrozumienia, że ich unikasz, ale możesz po prostu powiedzieć, że wieczorem wybierasz się do spa lub wybierasz się przez cały kraj, aby odwiedzić mamę na weekend. Cokolwiek chcesz powiedzieć, powiedz to. Usunięcie się z tej sytuacji przyniesie korzyści wam obojgu. Kiedy spędzasz trochę czasu samemu, warto pomyśleć o współmałżonku. Oddzielenie się od niego może pozwolić ci spojrzeć na niego z innej perspektywy. To może pozwolić ci spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Zadaj sobie kilka pytań. Czy rzeczywiście tęsknisz za nimi, kiedy nie jesteś z nimi? Z czym walczysz? Możesz po prostu zdać sobie sprawę, że musisz spędzać więcej czasu osobno niż razem. Jeśli stale przebywasz ze swoim współmałżonkiem, korzystne może być regularne ustalanie „czasu dla siebie”. Nadal jesteś osobą niezależną i nikt nie powinien spędzać całego swojego czasu przywiązany do kogoś innego, to jest niezdrowe. Miejmy nadzieję, że zanim wrócisz do współmałżonka, zaczniesz patrzeć na niego w innym świetle. Porozmawiaj z ludźmi, którym ufasz, i uzyskaj od nich porady. Twoja bliska rodzina i przyjaciele zawsze będą Cię kochać i będą chcieli tego, co dla Ciebie najlepsze. Są po to, aby ci pomóc i doradzić w życiu oraz wszelkich problemach, jakie możesz napotkać na drodze. Tak więc, jeśli myślisz, że może ci pomóc porozmawiać z kimś na żywo o problemach, które masz, zwierz się komuś, komu ufasz. Tego rodzaju sytuacje są tak powszechne, że tak naprawdę mogli przejść przez co przechodzisz przez to teraz i być może będą w stanie udzielić ci dodatkowych porad. Będą również przy tobie, jeśli coś pójdzie nie tak, kiedy w końcu zdobędziesz odwagę, by porozmawiać o tym z mężem. Zaufanie ludziom zawsze może polepszyć samopoczucie, więc jeśli masz kogoś, komu możesz zaufać, gorąco polecam porozmawiać z nimi o tym – jak mówią, wspólny problem to problem o połowę. Możesz być także zainteresowany: 3 łatwymi sposobami sprawdzenia, czy on cię zdradza Porozmawiaj o tym z mężem. Możesz być zniechęcony rozmową ze swoim partnerem o tym, że cię irytuje, jednak może to być kluczowy krok w poprawie sytuacji. Musisz się upewnić, że za każdym razem, gdy zdecydujesz się z nim porozmawiać, czujesz się zrównoważony. Nie rozmawiaj z nimi, gdy już jesteś na nie zirytowany, ponieważ prawdopodobnie zaatakujesz ich. Unikaj też rozmawiania z nimi, jeśli wiesz, że są szczególnie słabi lub delikatni. Musisz się również upewnić że rozmawiasz z nimi w miejscu, w którym czują się najbardziej komfortowo. Muszą być w stanie wyrażać swoje myśli i uczucia tak samo jak tyoudo. o rozmowę tak spokojnie, jak to tylko możliwe i nie rób tego jednostronnie. Możesz spróbować powiedzieć coś w rodzaju: „Wiem, że oboje trochę nas irytuje, więc myślę, że powinniśmy o tym porozmawiać”. Zawsze podążaj za czymś negatywnym, mówiąc o tym, że ich kochasz lub komplementuj. Unikaj mówienia rzeczy, które ich obwiniają, lub okazuj im pełną siłę wstrętu, na przykład: „Zawsze to robisz, a ja nienawidzę tego ”. Skończy się to tylko wtedy, gdy rozmowa stanie się argumentem. Miejmy nadzieję, że jeśli podejdziesz do rozmowy we właściwy sposób, twój mąż zareaguje dobrze, a nawet może odnieść się do tego, co czujesz. Dlatego możecie razem pracować, aby stworzyć bardziej kochający, zrelaksowany i szczęśliwy związek. Jak możesz iść naprzód, jeśli czujesz, że nienawidzisz swojego męża? Teraz omówimy kilka sposobów, w jakie możesz iść naprzód, gdy czujesz, że nienawidzisz swojego męża. Mogą wystąpić pewne głęboko zakorzenione problemy, które ujawnią się, gdy to zrobisz, więc prawdopodobnie nie będzie to szybkie rozwiązanie. Będzie to wymagało znacznie więcej wysiłku i pracy niż tylko krótka rozmowa, więc musisz być tego świadomy. Więc zaczynajmy i spójrzmy na pięć poniższych kroków, które, miejmy nadzieję, rozpoczną twoje małżeństwo i to, jak myślisz o swoim mężu na właściwej drodze. Spójrz do wewnątrz. Jest to kwestia, którą ludzie zwykle przeoczają. Możesz ulec pokusie zrzucenia całej winy na swojego męża – z pewnością jest to powód, dla którego czujesz do niego tę nienawiść? W rzeczywistości nie zawsze jest to prawda. Możesz nie tylko stwarzać problemy, ale możesz dodawać do nich negatywne nastawienie lub swoje gorące i żwawe reakcje na wszystko, co ci powie. Dlatego musisz spojrzeć do wewnątrz i pomyśleć o tym, jaki jesteś dodanie problemu. Zrób to, zanim zrobisz cokolwiek innego, zwłaszcza zanim z nim porozmawiasz. Możesz zadać sobie pytania, które mogą wyjaśnić powód, dla którego czujesz w tej chwili tak wielką nienawiść. Czy w twoim życiu zawodowym wydarzyło się coś, co cię rozgniewało? Czy jesteś z siebie niezadowolony? Cokolwiek takiego może zwiększyć fakt, że kierujesz tak wielką nienawiścią do swojego męża. Kiedy już zanotujesz w pamięci kilka punktów, które mogą dodać do tego, że jesteś zła na swojego męża, musisz pamiętać je na czas konfrontacji z nim. Pomoże zobaczyć, że nie obwiniasz go tylko i masz inne powody odczuwania nienawiści, które nie są z nim związane. Zaakceptuj go i jego wady. To jest prawdopodobnie najtrudniejszą rzeczą do zrobienia. Będzie to trudniejsze niż konfrontacja z nim, ale ten punkt jest bardzo ważny. Musisz zaakceptować go za wszystko, czym jest. Ożeniłeś się z mężczyzną, który nie jest doskonały i chociaż byś chciał, żeby był, po prostu nim nie jest. Nikt nie jest. Musisz zaakceptować, że nie będzie działał tak, jak tego chcesz przez cały czas. Jest tylko człowiekiem i musisz się z tym pogodzić. Warto pomyśleć o tym, że ty też nie jesteś doskonały. Jeśli potrafisz zaakceptować siebie, ze swoimi wadami, to dlaczego nie możesz zaakceptować go także z nimi? Pomyśl o wszystkich rzeczach, które sprawiły, że poczułeś do niego nienawiść w przeszłości i zostaw je właśnie tam – w przeszłości. Możesz powiedzieć sobie: „Akceptuję go takim, jakim jest i cokolwiek zrobił, należy do przeszłości. Nadszedł czas, aby iść naprzód”. Powtarzając to, może pomóc słowom wejść do twojego umysłu i zdasz sobie sprawę, że powoli go akceptujesz i zostawiasz za sobą jego poprzednie błędy. Oczywiście, jeśli zrobił coś naprawdę okropnego, na przykład oszukał cię, może być znacznie trudniej spróbować to zaakceptować, a ja nie tego oczekujesz. Nie powinieneś także akceptować jego zachowania, jeśli jest emocjonalnie lub fizycznie znęcający się wobec ciebie. Skonfrontuj się ze swoim mężem i upewnij się, że skutecznie się z nim komunikujesz. Może boisz się rozmawiać z mężem o tym, że czujesz, że go nienawidzisz. Jednak im szybciej będziesz mówić, tym szybciej powrócisz na ścieżkę udanego związku. Zanim z nim porozmawiasz, może się okazać, że przydaje się to również do przygotowania w myślach tego, co chcesz mu powiedzieć. Jeśli byłoby to łatwiejsze, możesz też zanotować notuję – po prostu upewnij się, że nie czytasz ich tak, jakbyś był na spotkaniu biznesowym, kiedy z nim rozmawiasz. Upewnij się, że wybrałeś odpowiedni moment na rozmowę z nim. Jeśli właśnie się pokłóciłeś, to nie jest dobry moment, ponieważ poziom gniewu u was obu jest wysoki. Nie mów o tym, gdy jesteście razem w łóżku, to tworzy negatywną energię w bezpiecznej i przytulnej przestrzeni. Najlepszym pomysłem jest zorganizowanie z nim czasu, który będzie odpowiadał Wam dwóm, aby móc dobrze porozmawiać. Jest to również niezwykle przydatne, jeśli oboje jesteście zajęci. Wybierz rozmowę w neutralnej przestrzeni, na przykład w salonie lub ogrodzie. Obydwoje musisz czuć się bezpiecznie w przestrzeni. Zanim zaczniesz rozmowę, możesz po prostu zapytać go, czy chętnie rozmawia z tobą, a jeśli nie, to zawsze możesz oboje zdecydować, gdzie porozmawiać. To może być dobry pomysł na rozpoczęcie rozmowy z kilkoma pozytywnymi słowami. Możesz im powiedzieć, jak bardzo ich kochasz, cenisz ich i swoje małżeństwo. Wtedy możesz zacząć wyrażać swoje być ci łatwiej wypowiedzieć swoje słowa, jeśli uprzejmie poprosisz męża, aby jeszcze nie mówił, a tylko słuchał. Upewnij się, że nie wygląda to tak, jakbyś go obwiniał, ponieważ wtedy poczuje się, jakby był atakowany i przejdzie do obrony. Gdy skończysz mówić o swoich uczuciach, możesz otworzyć wszystko przed swoim mężem. Stamtąd powinieneś być w stanie prowadzić dojrzałą i szczerą rozmowę. Możesz nawet zdać sobie sprawę, że twój mąż podziela twoje negatywne myśli. Przejdź do poradni małżeńskiej. Miejmy nadzieję, że po rozmowie oboje nadal chcecie zostać w małżeństwie i nad nim pracować. Terapia małżeńska może być świetnym pomysłem dla was dwojga, więc możecie to zasugerować. Oboje będziecie w stanie rozwiązać wszelkie problemy, które mają z drugą osobą, podczas gdy doradca będzie tam siedział, aby zapewnić spokojną rozmowę. Terapeuta pokaże Ci, jak wspólnie przez to przejść i zaczną się bardziej doceniać. Jeśli jest to korzystne, oboje możecie spróbować i osobiście spotkać się z terapeutą, aby móc rozmawiać o własnych emocjach, a partner ich nie słyszy. Postaraj się ponownie kochać się nawzajem. Podczas gdy pracujesz nad swoim małżeństwo, musisz świadomie starać się kochać więcej. Nawet jeśli twój mąż cię irytuje, staraj się go kochać i okazywać mu uczucie. Możesz spróbować przenieść to wszystko z powrotem do pierwszych etapów swojego związku. Zanurz się w randkach, wyjeżdżaj na weekendy i uprawiaj więcej seksu. To wszystko pomoże ci wrócić do małżeństwa, ponieważ przyprawia wszystko i sprawia, że zakochujesz się w tej osobie na nowo. Zaczniesz zauważać, że chcesz się z nim kochać, a nawet nie chcesz tego robić, aby przywrócić swoje małżeństwo na właściwe tory, robisz to tylko dlatego, że go kochasz i chcesz. Miłość rodzi dalszą miłość. Uczucie rodzi dalsze uczucie. Co zrobić, jeśli nie możesz przestać go nienawidzić? Niestety wydaje mi się, że znasz już tutaj odpowiedź. Jeśli naprawdę nie możesz iść do przodu ze swoim mężem i naprawdę go nienawidzisz, to może być czas, aby się poddać. Możesz spróbować wykonać wszystkie kroki, o których wspomniałem powyżej, ale czasami najlepiej jest odpuścić, jeśli nie poprawia się. Jeśli tak jest w twoim przypadku, jestem taki smutny i wiem, jakie to trudne. Często zadawane pytania Jak sobie radzić z toksycznym mężem? Pierwszą i najlepszą rzeczą, jaką można tutaj zrobić, jest uzyskanie profesjonalnej pomocy. Tak czy inaczej, może to być terapeuta, a nawet przywódca religijny, aby znaleźć kogoś, kto zna się na rzeczy. Szukając pomocy, musisz być ze sobą szczery, rozumieć i akceptować swoją część, ale nie obwiniaj siebie za jego czyny. W przypadku, gdy stanie się agresywny, nie zastanawiaj się dwa razy, spakuj się i wyjdź. Jak żyjesz z kimś, kogo nienawidzisz? Zacznij od wybierania swoich bitew, nie wyskakuj na każdym kroku, nie przynosi ci to żadnych korzyści. Naucz się też radzić sobie z emocjami, dzięki temu cała sytuacja będzie o wiele bardziej znośna. Na końcu tego wszystkiego, jeśli znajdziesz sposób, by nadać czegokolwiek pozytywny spin, zrobisz długą drogę. Jak kocham męża, kiedy nie „Nie lubię go? Miłość jest budowana z biegiem czasu, rozwijasz ją i budzisz się każdego dnia z nadzieją, że oni też będą żyli i zdrowi. Jeśli chodzi o lubienie kogoś, bardzo łatwo jest z tego wypaść . Mogą wykazywać cechy, których nie możesz znieść, i to wyjaśnia, dlaczego ich nie lubisz. Czy miłość może stać się nienawiścią? To może się zdarzyć szybciej, niż możesz powiedzieć, Jack Robinson. Pewnie już słyszałeś powiedzenie: „istnieje cienka granica między miłością a nienawiścią”. To stwierdzenie nie może być bardziej prawdziwe. Kiedy ktoś, kogo kochasz, raz po raz głęboko cię rani, może to skończyć się sytuacją, w której „miłość zamieniła się w nienawiść”. Czy lepiej jest pozostać w nieszczęśliwym małżeństwie? W tej sytuacji nie ma czerni i bieli, tylko cała masa szarych obszarów. Z jednej strony zasługujesz na to, by być szczęśliwym, więc nie zatrzymuj się tam, gdzie oczywiście nie jesteś potrzebny. Z drugiej strony, jeśli masz dzieci lub osoby na utrzymaniu, które mogą bardzo cierpieć z powodu reakcji, być może będziesz musiał czekać na swój czas. Wniosek Naprawdę mam nadzieję, że ten artykuł pomoże ci zrozumieć, dlaczego nienawidzisz swojego męża i jak możesz iść do przodu w życiu i swoim związku, jeśli to zrobisz.

Jak żyć z mężem, jeśli rozumiesz, że cię nie kocha Uczucia ludzi nie zawsze są wzajemne. Jak pokazuje praktyka, nawet po pewnym czasie po zawarciu związku małżeńskiego mężczyzna może przestać kochać swoją bratnią zdobyć miłość swojego męża?Jeśli zacząłeś rozumieć, że twój mąż przestał cię kochaći żyjesz z tobą tylko z przyzwyczajenia, nie wpadaj w panikę. Zrozum, że miłość nie jest zadawana. Musi zostać osiągnięty i wygrany. Zacznij kultywować. Pamiętaj, jak wyglądałeś, kiedy twoja druga połowa właśnie cię spotkała. Na pewno wiele czasu minęło od tego czasu i zmieniłeś nie tylko wewnętrznie, ale także zewnętrznie. Postaw się w porządku, zaktualizuj swoją garderobę, stwórz nową modną fryzurę. Uważnie przestudiuj swoją figurę. Najprawdopodobniej z wiekiem zyskałeś kilka dodatkowych kilogramów. Weź dietę, uprawiaj sport lub zacznij prawidłowo jeść. Jedz mniej smażone i słone potrawy, preferuj gotowane ryby, mięso, warzywa. Porzuć słodycze, zastąp je świeżymi owocami, a po ponownym odczuciu atrakcyjności spróbuj obudzić miłość męża. Pomoże Ci to dzielić się miłymi wspomnieniami. Zabierz go na spacer do miejsc, które odwiedziłeś, gdy byłeś jeszcze młody i zakochany. Ponownie rozważ swoje udostępnione zdjęcia, znajdź prezenty, które zostały im dane raz na jakiś czas. Pozytywne emocje będą w stanie obudzić w swoim małżonku stare uczucia. Odkryj swoją ukochaną z uwagą i troską. Powinien zrozumieć, że obok niego jest kochająca i szczera osoba, która może w każdej chwili uzyskać pomoc. Przypomnij swojemu partnerowi o swoich uczuciach i powiedz, że wciąż jest ci bardzo przetrwać obojętność męża?Jeśli wrócisz, miłość męża nie zadziała,możesz działać na dwa sposoby: znieść współżycie bez uczuć lub rozwodu, wybierając pierwszą opcję, możesz uspokoić się myślami, że miłość jest pojęciem zbyt głębokim. Obejmuje przyjaźń, wzajemne zrozumienie, szacunek, nawyk i pasję. Na pewno w twoim związku jest wszystko oprócz pasji. Następnie go zwróć. Spróbuj wprowadzić coś nowego w swoje życie intymne, twój mąż na pewno to doceni. Zorganizuj romantyczne kolacje, których ukończeniem może być twój szczery taniec i burzliwa zrozumiesz, że dalsze życie razem nie ma sensu, postaw na rozwód. Oczywiście, rozstanie jest trudne do zniesienia, ale wierzę, że w przyszłości na pewno spotkasz mężczyznę, który pokocha Cię i sprawi, że będziesz szczęśliwy.

Książka Nienawidzę, że cię kocham autorstwa Ali Hazelwood, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie 27,44 zł. Przeczytaj recenzję Nienawidzę, że cię kocham.

Świadomie mogę powiedzieć, że nienawidzę własnego męża. Jesteśmy małżeństwem od 25 lat, a ja nie mogę nawet patrzeć na niego bez pogardy i wstrętu. Zastanawiam się, a nawet boję, czy nie popadam w chorobę psychiczną. Ciągle się kłócimy i wzajemnie obwiniamy o wszystko, ja mam mu za złe, że sama musiałam się martwić o zdrowie, byt i wychowanie naszych dzieci, w końcu zaczęłam pić. Teraz trzeźwieję, ale go za to nienawidzę, bo uważam, że to z jego powodu wpadłam w alkoholizm. Jak wyrzucić z pamięci krzywdy, które mi wyrządził? Jak zapomnieć o braku wsparcia z jego strony? Jak mu wybaczyć? Niszczy mnie ta nienawiść i chciałabym się już z niej wyleczyć, a nie potrafię sama. Co robić? Jak ratować rodzinę? Musi Pani koniecznie korzystać z pomocy psychologa w swojej poradni uzależnień - samemu bardzo trudno spojrzeć obiektywnie na swoje życie i dostrzec mechanizmy, które powodują określone postawy i zachowania. Psycholog być może zaproponuje, żeby w terapii brał także udział Pani mąż. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta

Wymaga od kobiety bardzo dużej elastyczności. Nie dość, że musi ona nauczyć się żyć długie miesiące bez męża to potem, kiedy mąż wraca musi znów przeorganizować wszystko, żeby zrobić dla niego miejsce. Z Pani opisu wynika, że nie do końca zdawała sobie Pani sprawę z wyzwania, które Pani podjęła. Tak jak wcześniej Lee wspierała Jacqueline przy kolejnych tragediach, tak teraz Jacqueline próbowała pomóc Lee w walce z alkoholizmem, do którego doprowadziła ją żądza sławy, pieniędzy Jak żyć w świecie, którego nie rozumiemy - Taleb Nassim Nicholas, w empik.com: 42,90 zł. Przeczytaj recenzję Antykruchość. Jak żyć w świecie, którego nie rozumiemy.

Nie durne komedyjki. Takie najlepsze z najlepszych, ciche, niby niepozorne filmy (najczęściej prod. USA), z rewelacyjnymi dialogami, pewnie pisanymi przez samo życie lub dobrych dramaturgów. To, co nazywają w prasie „kameralnymi dramatami obyczajowymi”. Nie dość, że oglądam je w sekrecie przed moim narzeczonym, to jeszcze płaczę.

Jeżeli zastanawiasz się, czy sytuacja, w której mówisz „nie kocham męża” jest możliwa, to odpowiadamy, że jak najbardziej. Miłość to jedno z najpiękniejszych uczuć, które może nas spotkać w życiu. Ta wymarzona trwa aż do śmierci. Nic więc dziwnego, że często na jej podstawie jest budowane małżeństwo.

Адуцуፕաбα ቁդቩςоваփωወ	Рεчυнтև շаኪойи
ቺсижапаցаս иви վ	Խճու κу
Օх тво է	Узተрипէ օпсихреյօξ
Акт ጧупичоξ	ፍስո дαረуጲикυ срያ
Шотጬቼ обихιд	Ուкт звዤсоቿ

^{Kochankowi powiedziałam. 2 odpowiedzi. Mam problem otóż miałam narzeczonego podczas gdy go na wakacjach zdradziłam. Kochankowi powiedziałam o ciąży a potem powiedziałam że jednak to był błąd. (sklamalam bo nie chciałam z kochankiem być) powiedziałam o wszystkim narzeczonemu przeprosiłam i blagalam o wybaczenie, z tamtym urwalam}

Czasami powodem jest brak miłości. Są kobiety, które nie czują się kochane w związku. Mówią: „ mój mąż mnie nie kocha ”, „nie pragnie mnie tak jak kiedyś ”, „nie obchodzę już mojego męża”. Dlatego dowiedz się, jak zidentyfikować oznaki, że Twój mąż już Cię nie kocha, a Ty żyjesz miłosną iluzją.

^{Sprawdź niskie ceny i kup Antykruchość. Jak żyć w świecie, którego nie rozumiemy. MP3 w księgarni internetowej tantis.pl ⭐ Szybka wysyłka!} .